De Belletjes

Vandaag hing ik niks vermoedend de slingers op in de spelkamer voor een meisje wat vandaag jarig was! Het voelde anders en op de weg terug naar huis wist ik het toen de zon ook ging schijnen, nadat de mist was weggetrokken. Toen ik daar fietste was het precies 2,5 jaar geleden dat Jos zijn laatste adem uitblies in het bijzijn van mij, Joyce en de huisarts. Een ontzettend heftig moment, waarop de wereld even helemaal stil stond. Je kan iemand niet voorbereiden op dat moment dat het leven voorgoed een voor en een na heeft. Jos liet de kinderen het gedicht van Toon Hermans "Er moeten mensen zijn die zonnen aansteken" zien en samen aten we een taartje wat Joey speciaal voor deze dag helemaal zelf gekocht heeft in de winkel. Na het overlijden van Jos zag ik dat hij nog zijn laatste blog had geschreven en nu ik dit typ merk ik weer hoe bijzonder het is om deze blog terug te mochten lezen en te hebben. 

Wie heeft hier de meeste lol 😁, heel dankbaar en blij met deze mooie foto gewoon heerlijk in het moment genomen door de lieve papa van Joyce. Ook al staat Jos niet zelf op de foto en heeft hij deze mooie foto gemaakt van de 3 mensen uit zijn leven die veel voor hem betekende voel ik de ♥ er van af stralen als ik terug kijk naar deze foto. Ik kan het niet vaak genoeg delen en zeggen, maar geniet van alle momenten hoe klein ze ook zijn. Het helpt je in de tijden dat het lastiger gaat en om je dan te laten herinneren waar het echt om gaat. Voor mij is dat het volgen van mijn gevoel en wat op dat moment goed voelt. Ik gun het iedereen om meer te leven vanuit zijn of haar intuïtie en echt te durven invoelen wat op dit moment het beste voelt. Iedereen is authentiek en mooi van zichzelf, maar durf jij die mooie kant van jezelf ook echt te laten zien. Eerlijk, ik durfde dat ook niet en vond het lang heel lastig om mijn gevoel uit te spreken naar anderen toe, waardoor ik heel lang niet mezelf durfde te zijn en ik ook niet tot mijn recht kwam. Het afgelopen jaar was voor mij het jaar om nog meer te gaan voelen en te spreken vanuit van ♥  Mede door mijn opleiding bij Soul and Intuition durf ik me steeds meer uit te spreken en te laten zien wie ik in essentie ben.

Vandaag vieren we de verjaardag van Marijn het jongere broertje van Jos, maar dan met een heel dubbel gevoel. Natuurlijk is het feest want het is zijn geboortedag 44 jaar geleden. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet voelen om nu een jaar ouder te zijn dan je eigen oudere broer die ook heel graag 44 had geworden, maar die dat net niet heeft mogen worden. Ik weet wel dat ik het zelf ook heel gek en confronterend vond dat ik zo snel ouder leek te worden ten opzichte van de leeftijd die Jos had mogen worden. Het voelde voor mij als dat er steeds meer nieuwe herinneringen kwamen waar Jos geen onderdeel meer van uitmaakte. Het is niet te bevatten hoe snel het allemaal gaat en hoeveel dingen we alweer hebben gemaakt zonder Jos hier fysiek bij ons.

Jeetje onze derde zomervakantie met zijn 3tjes staat gewoon al voor de deur. Ik wil jullie een stukje meenemen in onze nieuwe beleving en voorbereidingen voor de vakantie. Na het overlijden van Jos wilde ik met de kinderen wel op vakantie en boekte ik onze eerste vakantie met zijn 3en naar Italië en het jaar daarop naar Spanje. Beide keren gingen we met de bus en was het fijn om samen weg te zijn, maar ook heel hard werken voor mij. Dit jaar dacht ik ik laat het lekker los en laten we gewoon lekker in de buurt blijven, totdat Joey ineens zei dat hij het zo leuk vond om in de bus te zitten om op vakantie te gaan. We hebben gelijk gekeken wat ze leuk leek en dat bleek om naar Spanje te gaan. Dit jaar gaan we dus ook gewoon naar Spanje en voor mij ook de eerste keer gewoon in een hotel met zwembad aan het strand. We worden heel luxe gebracht door Jos zijn ouders naar de opstapplaats in Tilburg en hoeven dan alleen maar ons zelf te vermaken in de bus. 

Wanneer ben je geslaagd in het leven, hier staat Jos in 2007 voor ons huis in Yerseke. Eindelijk kon voor hem ook de vlag uit en had hij ook een papiertje, zodat hij echt ergens aan de slag kon gaan i.p.v naast zijn studie werken bij zijn bijbaantjes. Het mooie is dat hij daarna nog steeds op zoek was naar uitdaging en afwisseling. Zo ging hij uiteindelijk ook werken voor detacheringbureaus om zoals hij het zelf zei in verschillende keukens te kunnen kijken.

Wat bijzonder dat vandaag ineens Jochem voorbij komt en er nog kaartjes zijn in Breda voor de voorstelling van de vertolking van zijn Gorgel boek. De Gorgels kregen Jos en de kinderen geen genoeg van om voor het slapen gaan te lezen en hij heeft ze allemaal nog voor kunnen lezen aan de kinderen. We waren al fan van Jochem toen we nog broekkies waren en wat was het gaaf dat we toen naar de try out in Rilland konden van zijn show, samen met Anne en Sjaak en Evie die toen bij Anne in de buik zat. Ik weet nog heel goed dat hij toen heel hard voor haar buik ging zingen wakker worden wakker worden en nu weten we dat hij gewoon een stichting opgezet heeft die Stichting Wakker Worden,  Wakker Worden heet n.a.v zijn dochter die lijd aan narcolepsie. Ik vind het bijzonder al die verbindingen met het nu en met de herinneringen die ik heb zo ook deze weer.