Elke dag vieren
Vandaag zag ik de herinnering voorbij komen van 3 jaar geleden. De dag waarop we te horen kregen dat er nu echt geen behandelingen meer waren die Jos beter zouden kunnen maken. Wat kwam dat nieuws binnen en weet ik het nog goed, vooral het moment dat we het de kinderen moesten gaan vertellen. Ook bij hun kwam het nieuws meteen binnen en hebben we zo ontzettend hard gehuild met zijn viertjes. Toen we eerder dan anders met de kinderen weer binnen stonden zei Jos ik heb zin om uit eten te gaan en de tijd die we nog samen hebben te vieren. Elke dag nog een stuk bewuster dan dat we al deden. Die avond was een avond met een magisch randje, waar we heerlijk het leven hebben gevierd en ontzettend dankbaar waren dat we dit samen konden doen.