Hoop doet leven

Steeds vaker neem ik de tijd om terug te denken aan wat er allemaal op ons pad terecht is gekomen de afgelopen ruim 5 jaar. Ik weet nog goed dat toen Jos te horen kreeg dat het foute boel was, maar ze nog niet wisten hoe fout hij heel stellig was. Als het niet te behandelen is om nog beter te kunnen worden dan hoeft het voor mij niet. Ik ga mezelf niet ziek laten maken/voelen om me langer ziek te voelen, terwijl ik me nu niet ziek voel! Wat waren we opgelucht dat de behandelingen als doel hadden om beter te worden, voor meer dan 100% ging hij ervoor en zorgde hij dat hij topfit was voor alle behandelingen die hij heeft ondergaan. Het heeft ervoor gezorgd dat hij altijd weer snel herstelde na een ingreep en het 'gewone' leven weer oppakte.

Wat was het een klap toen zijn bloedwaardes niet goed bleken te zijn en de kanker terug was gekomen, maar nog steeds was er de hoop dat hij hier ook wel weer van ging genezen. Toen hij te horen kreeg dat er teveel uitzaaiingen zaten in verschillende organen en de behandelingen niet meer gingen zorgen voor genezing kon hij nog mee doen met een experimenteel onderzoek, waarbij hij niet beter zou worden maar mogelijk wel langer te leven zou hebben en zich ziek zou voelen. Hij heeft hier heel goed over nagedacht en onderzoek naar gedaan, maar gekozen voor kwaliteit van leven en het aanpassen van zijn fysieke, mentale en spirituele gezondheid. 

Nu Jos niet meer bij ons is proberen we de dingen zo 'normaal' mogelijk door te laten gaan en hebben we het nog dagelijks over papa. Het gemis lijkt elke dag meer te worden, doordat het praten over papa wordt en het ophalen van herinneringen. Elke dag is een nieuwe dag, waarin ik voel dat we krachtig zijn en dat de hoop die we hadden over het beter worden van Jos ervoor heeft gezorgd dat we deze extra tijd samen hebben mogen beleven met ons gezin. De kinderen weten nu heel goed wie hun vader is en hebben ook herinneringen aan hem en rituelen die bij ons hoorde en die we nu ook nog doen. Komende zaterdag is onze jaarlijkse BBQ en die zal anders zijn zonder Jos erbij, maar we zullen het leven vieren en hem meenemen in het ophalen van de herinneringen. Hierdoor zal hij ook weer een deel worden van de nieuwe herinneringen die we maken met de mensen om ons heen. Carpe Diem ♥♥♥