♥ 2023 ♥

Ja doe ik het wel of doe ik het niet nog een blog schrijven om terug te kijken op afgelopen jaar. Ik besluit het te doen en te kijken wat er in me opkomt. Het jaar waarvan we alle 4 hadden gehoopt om het nog een jaar te mogen uitstellen, vorig jaar met oud en nieuw halen we net als dit jaar wat vuurwerk in huis. Ook wensen we elkaar een liefdevol 2024 en hebben we verder eigenlijk geen wensen. Iedereen voelt zich gezond en alles lijkt zijn 'gewone', gangetje te gaan. Ik voel al wel steeds meer dat ondanks dat Jos nergens last van heeft dat het anders is. Bij een hele lieve vriendin maak ik een vision board en hang die op in de woonkamer, waarin duidelijk de tweedeling te zien is. Ook deel ik mijn zorgen op mijn werk en met een paar mensen die dicht bij staan dat ik me wel echt zorgen maak om Jos. Jos is verkouden en geeft aan dat hij hier maar niet van opknapt, waarbij ik ook hele grote twijfels heb. We praten er niet veel over en als ik mijn zorgen met hem deel als we in Barcelona zijn in het voorjaar wuift hij het ook wat weg op een ongemakkelijke manier. Als we thuis zijn deelt hij in de nacht als hij weer niet kan slapen, omdat hij pijn heeft aan zijn heup dat hij denkt dat er nu wel echt iets kapot is in hem wat te maken heeft met zijn ziekte. Ook geeft hij aan het heel lastig te vinden om zichzelf een houding te geven naar andere mensen toe, omdat hij deze fase nog niet kent. 

In de 5 weken die daarop volgen proberen we samen met de kinderen nog zoveel mogelijk dingen te doen die we kunnen:

♥ Plekje uitzoeken op de natuurbegraafplaats

♥ Interview met stichting Komma voor de kinderen later

♥ Stichting Tutu, waar we een mooie wens in vervulling hebben laten gaan

♥ Onze handen laten gipsen

♥ Het vier het leven feestje organiseren, waarvan de slingers nu nog steeds ophangen

♥ De hele uitvaart samen regelen met Luizter en Bij de Hand uitvaartzorg

♥ Euthanasie traject in gang zetten

♥ Mensen op de hoogte brengen van zijn naderende afscheid

♥ Jos afscheid laten nemen van de mensen om zich heen

♥ Alles doseren en stap voor stap en dag voor dag 

♥ Bed en rolstoel regelen

♥ Blijven ademen en er zoveel mogelijk voor elkaar zijn ♥

Ik moet denken aan het liedje roller coaster wat ik in die tijd regelmatig op de radio hoorde en dat was wat het was. Een achtbaan waar ik dat gekke gevoel van in mijn buik krijg en niet fijn vindt. Alleen was dit een achtbaan waarvan we zelf vorm moesten gaan geven aan hoe hij loopt en stappen we aan het einde niet uit met zijn vieren, maar met zijn drieën en blijft Jos op de plek die we voor hem hebben uitgekozen. Heel trots ben ik op ons dat we de afscheidsviering in die korte tijd zo mooi vorm hebben kunnen geven en we net genoeg tijd hadden om alles rond te hebben voor zijn overlijden. Op donderdagavond voor zijn overlijden heb ik aan Jos en de kinderen het stuk voorgelezen wat tijdens de uitvaart door Luizter zo mooi voorgedragen is. Het was intens, maar ook heel mooi om dit op deze manier met zijn vieren te kunnen en mogen doen. Het heeft mij en de kinderen heel erg geholpen tijdens de uitvaart zelf, omdat wij als enige 3 wisten wat er verteld ging worden en welke liedjes gedraaid gingen worden. Hierdoor voelde het voor mij of Jos er nog gewoon bij was.

Ja en dan, dan is het leven dag voor dag met mooie momenten en met momenten dat het missen zo erg is en het allemaal heel oneerlijk voelt. Ook als ik mensen moeilijk hoor doen om iets heel kleins dan ben ik blij voor ze dat ze zich hier zorgen om maken en mogelijk 'nog' niet te maken hebben gehad met zo een intens verlies.

Rouw een andere manier van houden van, je niet meer even vast kunnen houden. Ik vind het wel even genoeg terugblik voor 2023, ik wens iedereen heel veel liefde en geluk voor 2024 ♥