Lieve papa ♥

Wij waren een paar dagen in het Heijderbos een plek waar ik vroeger graag kwam en eigenlijk vooral omdat mijn vader dan ook vrij was en we heel veel gingen zwemmen, vooral omdat ik altijd het gevoel had dat hij er net zoveel van genoot als wij deden. Dat gevoel gun ik onze kinderen ook zo ontzettend en ik vind het heel moeilijk dat ze op een andere manier kind hebben moeten zijn dan dat wij voor ogen hadden. Ze waren nog zo jong toen Jos nu bijna 6 jaar geleden alweer de diagnose darmkanker kreeg en ze van het ene moment op het andere moment te maken kregen met een papa die ziek was en heel vaak naar het ziekenhuis toe moest. We namen ze overal in mee en het hoorde gewoon bij ons leven, maar als je er aan terug denkt dat wij dan in de vakantie in de auto zaten te wachten als Jos binnen was en een infuus met chemo kreeg is dat toch wel heel anders dan dat je gezellig met het gezin een weekje op vakantie gaat. En nu kunnen we die dingen doen, maar zijn ze inmiddels alweer 9 en 11 en vind ik het heel lastig om om te gaan met de ruzies die ze hebben waarbij ze het idee hebben dat ik dan 1 van de 2 voortrek. Ik weet heel goed dat ruzies tussen zussen en broers er gewoon bij hoort, maar ik vind het intens om dit allemaal alleen te doen. Het was altijd al dat als de 1 rechts wilde, dan wilde de andere links. Ik weet eigenlijk niet beter dan dat dit zo ging tussen die twee, maar nu is dat zo lastig doordat je dan in het midden staat en niet de 1 met de 1 mee kan en de ander met de ander. 

Ik ben heel blij dat we de kinderen vanaf dag 1 betrokken hebben bij het proces van Jos. Ze waren er zelfs bij op de dag dat hij voor het onderzoek ging en we na de coloscopie van de arts te horen kregen dat het niet goed was. Toen waren ze ook de eerste die te horen kregen dat papa ziek was, heel ziek en dat is eigenlijk altijd zo gebleven. We hebben ze altijd bij alles betrokken op hun manier en dat vind ik ook zo mooi dat dit terug komt in het boek. Dat het betrekken van kinderen bij het proces zo belangrijk is voor hun proces en het helpend is voor hun rouwproces! Hier een stukje wat ook terug komt in het boek ♥

  "Joyce wou een papa

net zo lief als ik 

maar dan zonder kanker.

Dat wil ik ook Joyce!

Deze papa, zonder kanker."