Vanmiddag naar het ziekenhuis. De tweede chemokuur gaat starten. Bij het ontbijt al de chemopillen en een soort prednison ingenomen. De prednisonvervanger werkt 5x zo sterk dan normale prednison. Gelukkig slik ik die maar drie dagen. Op weg naar het ziekenhuis slik ik ook een pil tegen misselijkheid. Die pil hoeft maar één dag. Dit is overigens hetzelfde als bij de eerste en derde chemokuur. Wat mij betreft, hoe minder medicijnen, hoe beter.
Het infuus aanprikken en voorspoelen gaat snel. Dan komt de chemo en die moet twee uur inlopen. Al snel wordt het druk aan mijn bed. Eerst komt de stomaverpleegkundige. Er zit een dotje ‘wild vlees’ onder mijn stoma wat aangestipt moet worden. Maar de stomaverpleegkundige vind het er zo goed uitzien dat aanstippen niet nodig is. Fijn dat de stomaverpleegkundige naar de dagbehandeling kan komen.
Daarna komt de arts die bezig is met het onderzoek waarvoor ik de eerste keer bloed af heb laten nemen een praatje maken. Supermooi dat ze hier de tijd voor neemt! Zo gaat het eerste uur van het inlopen snel voorbij. Het tweede uur is rustiger. Van al het vocht wat ik toegediend krijg moet ik twee keer naar het toilet. Al snel begint het infuusapparaat te piepen dat het tweede uur erop zit. Na een klein kwartiertje naspoelen wordt het infuus verwijderd. Ready! Ik mag naar huis!
Na het avondeten gaan Oma, Joyce en ik op pad. De derde dag van de avondvierdaagse. Joyce doet het geweldig. En ik geniet!
Zo ziet het inlopen van chemo eruit. Een normaal infuus. Op de dagbehandeling (de ruimte voor toedienen van chemo) in het Catharina ziekenhuis kunnen 50 patiënten per dag behandeld worden.
Reactie plaatsen
Reacties
Doordat ik een aantal jaren terug met mijn vriendin, die borstkanker had, meeging voor de chemo, kan ik hier in meegaan . Ik zie de afdeling nog voor me. Maar dat je dan vanavond weer meeloopt met de avondvierdaagse vind ik super.
Oma heeft genoten van Joyce. Ze loopt gewoon haar eigen tempo. Trekt zich van niemand iets aan. Geniet van het samen lopen met papa. Dat zie je echt aan haar. Ze leerden me zelfs een liedje wat ik natuurlijk weer al lang vergeten ben. Morgen nog maar eens oefenen.
Wat fijn dat je mee kon lopen!!!je doet het Super!!!wordt hier al gewoonte om na het ontbijt je blog te lezen😉elke dag weer benieuwd hoe het met jullie gaat .groetjes van ons
Wat vinden we je dapper Jos dat je ondanks je chemotherapie en zoveel medicijnen toch weer gaat lopen met Joyce en Oma. Knap hoor chapeau! !!!
Hopelijk zijn de weergoden ons goed gezind vanavond en kunnen jullie vanavond de medaille ophalen..Welverdiend Joyce en Jos. Super.
En.. een mooie medaille hangt er nu om Joyce haar nek?
Ik hoop het voor haar! Jii krijgt sowieso een medaille voor blijmoedig en positief persoon zijn!