Heb ik alles? Twee schone broeken, twee schone onderbroeken, natte washandjes, wat te eten en te drinken. Jep, volgens mij ben ik er klaar voor. Als Tamara de kinderen weg brengt naar school rijdt ik weg richting Eindhoven. Door de spits. Richting de psycholoog. Wetend dat ik elk moment kramp kan krijgen en naar het toilet zou moeten rennen. Dat wordt erg lastig als je in de auto zit. Oh, lief Stomaatje!
Toch heb ik besloten de afspraak niet te verzetten. Duimen draaien dus. Ik voel me nu beperkter en onzekerder als met mijn stoma. Maar ik moet een keer door de zure appel heen bijten, dus dan maar nu. Gelukkig houden mijn darmen zich rustig en ik kom ongeschonden bij het ziekenhuis aan. Daar ben ik op loopafstand van toiletten, dus ik voel me al wat comfortabeler.
Ik vertel de psycholoog wat mij allemaal is overkomen en ze stelt vragen en maakt notities. Als ze vraagt hoe ik bij haar terecht ben gekomen vertel ik dat ik een gesprek heb aangevraagd. Er tijdens mijn behandeltraject zoveel gebeurd en ik ben voor het eerst met mijn eigen sterfelijkheid geconfronteerd. Er zijn geen grote dingen waar ik direct tegenaan loop, maar wel veel kleine dingen die ik een plek zal moeten geven.
En inderdaad, nu ik het verhaal weer eens vertel komt binnen hoeveel er is gebeurt. Hoe ver ik nu af sta van het leven wat ik tot en met 15 maart jongstleden had. En hoe bizar kanker eigenlijk is.
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi,
Hier een klein berichtje vanuit Vanderlande, want ik vind het moeilijk om te weten wat ik moet schrijven. In elk geval heel veel sterkte met de wederopbouw. Hier is alles nog hetzelfde, veel gebeurt, maar in grote lijnen hetzelfde ;)
Mocht je je een keertje echt vervelen, het lijkt me leuk je weer eens te zien.
Groeten,
Rob
We kunnen goed begrijpen dat je met schone broeken en schone onderbroeken een hele stap gaat zetten om zo even zonder stoma naar Eindhoven te rijden. Zodra je dan in het ziekenhuis bent kunnen we ook heel goed begrijpen dat je darmen zich niet alleen rustig hebben gehouden maar dat jij je nu ook veel rustiger voelt in het ziekenhuis want daar zijn er overal toiletten mocht er zich iets voor doen. Goed dat je het hele verhaal aan de psycholoog hebt verteld. Zo zie maar weer eens hoeveel er wel allemaal met je gebeurd is. Prima dat je ook deze psychologische stap hebt gemaakt ! Veel beterschap en heel veel STERKTE !!!!!!!!!!!!!!!!!