Vijf jaar geleden, vrijdag 16 maart 2018 zo rond een uur of 12, werden de drie woorden uitgesproken die heel mijn leven op z’n kop zetten. “Je hebt darmkanker”.
Omdat ik een roesje had gehad drongen die woorden toen niet direct door. Dat kwam een dag later, toen Joyce voor haar eerste zwemles moest. Zwemdiploma A kon meer dan een jaar duren. “Ben ik er dan nog?”, vroeg ik mezelf af. Toen kwam het besef.
Nu, vijf jaar later hebben zowel Joyce als Joey hun C diploma. Ze genieten van het water en Joey zit zelfs op duiken. Bij alle uitreikingen van de zwemdiploma’s ben ik geweest. Geweldig!
Ik heb met de kinderen kunnen spelen, mountainbiken, schaatsen, om een ijsje op de skeelers, wandelen, zwemmen, op vakantie kunnen gaan, voor kunnen lezen, kunnen stoeien en al die andere dingen die een vader met z’n kinderen doet! Wij hebben ons als gezin door alle ups en downs van die vijf jaar heen geslagen. En er zijn heel veel ups!
En nu kom ik net terug uit het ziekenhuis. Ik heb scans laten maken niet omdat ik benieuwd ben naar wat daarop staat. Maar vooral om de artsen te laten beoordelen hoe ik zo lang mogelijk zo’n hoog mogelijke kwaliteit van leven kan houden.
Op de scans waren veel afwijkingen te zien. Lever, longen en buikholte. Dat wist ik al, want dat het slecht was voelde ik al. Nu het beste ervan maken, ook van deze periode!
Reactie plaatsen
Reacties
En stor klem fra Norge.( een grote knuffel uit Noorwegen) Carpe diem! Det skal bli snart vår (het is snel lente), hoop dat je dat ook wat fijne energie geeft. Ik denk aan jullie.
Heel veel kracht deze periode!
Lieverds,
Door dik en dun denken we aan jullie.
Weten ook niet waarom dit allemaal moet gebeuren.
O, wat mis ik toch een toverstokje, ik zou harder draaien dan de wieken van de molens in Wemeldinge.
Maar helaas!
❤️
Bijna 5 jaar geleden… zaten we huilend aan de telefoon, was ik meer dan pissig op je lot (ik denk meerdere mensen met mij) en hoopte ik zooo dat de artsen het mis hadden. Dat je de strijd aanging was vanzelfsprekend (maar je moet het toch maar even doen he). Luctor et emergo, dat zit in je bloed. Je bent de medische molen ingegaan met opgeheven hoofd, gesterkt door je gezin, familie en vrienden. Nu 5 jaar verder, 5 jaar herinneringen, geluk en liefde verder. Super trots op jullie allemaal. Heel veel liefs en dikke kusss van ons uut t zeeuwse! Xxx
Lieve Jos en Tamara en de kinderen. Ook onze wereld stond op zijn kop. Boven op de berg in Oostenrijk. We konden maar één ding doen. Die hoge berg afdalen en naar beneden skiën. Inmiddels nog vele hoge bergen moeten nemen. Nu staan we voor de zwaarste berg. De top hebben we nog niet gehad. Toch is het onvermijdelijk dat die er snel gaat komen. Met jou kracht in onze gedachten en niet te vergeten die van Tamara gaan we die overwinnen. Waar het voor jou stopt zullen wij doorgaan. Met al onze liefde die we in ons hebben zullen we jullie gezin omarmen en liefhebben zoveel als in onze macht ligt. Tot hier kan ik alleen maar zeggen: "wat zijn we ongelooflijk trots op jullie allemaal". Wat hebben we mooie afgelopen 5 jaar gehad. In het bijzonder het jaar 2022. Onze dank voor alles in hoe jij de mensen en je naaste familie de kracht gegeven hebt om zo trots te zijn op jullie als mooie lieve gezin. Liefs Pa en Ma
Hier kunnen we alleen maar heel stil van worden... Liefs van ons, we denken veel aan jullie allemaal.
Wat zijn jullie toch een krachtige mensen met zoveel warme mensen om jullie heen. Sterkte!
Lieve Jos en Tamara,
Zo ongelofelijk veel respect voor jullie, jullie openheid maar vooral jullie moed en kracht om met dit alles op een positieve manier om te gaan. We zijn niet echt maar toch een beetje een tweeling Jos, maar potver, kon ik nu maar iets van je overnemen en iets voor je doen.
Ik wil 100 dingen tegen je zeggen maar heb eigenlijk geen woorden voor deze oneerlijke situatie. ik denk aan jullie, houd elkaar stevig vast en ik hoop op nog mooie herinneringen en tijd voor jullie 😘
Liefs
Karin
Wat een klote diagnose om te krijgen en wat een naar vooruitzicht, maar wat ben je er positief mee omgegaan. Je bent elke behandeling, operatie en strijd aangegaan. Zo positief, sportief en altijd vrolijk. Dankbaar voor je leven en alle extra tijd, die vijf jaar die je is gegeven. Hopelijk komt daar nog een poosje bij, voor extra mooie herinneringen en fijne momenten met elkaar.
Carpe Diem
Lieve allemaal, zoals je al zei Jos was de uitslag geen verrassing. Ik ben er van overtuigd dat jullie ook van deze periode weer het beste zullen maken in de mogelijkheden die er nog zijn. Heel veel kracht, moed en hopelijke nog een mooie tijd samen!! Ik ben van kaarsjes opsteken voor veel mensen, dus ook voor jullie! Lieve groet Lydie (uut Answest)
Ik ben niet gauw zonder woorden, heb net hele verhaal gelezen met kippenvel op mijn rug! Wat jullie al doorgemaakt hebben, onbeschrijflijk! En ik ben er stil van. Heel veel kracht en sterkte!
Lieve Jos! Ook in deze periode blijven we aan jullie denken. Blijf de Jos de we kennen. Fred en zijn dames!
Lieve Jos en ook Tamara, Joep en Joyce,
Zo veel respect voor jullie, hoe julie het allemaal doen en ook verwoorden op deze site.
Wat hebben jullie veel mooie momenten samen meegemaakt....ik gun jullie nog zo veel meer....jullie zitten veel in mijn gedachte.
Iedere keer maken jullie mensen bewust van het belang van genieten van elkaar liefhebben. Van de kleine dingen die zo belangrijk zijn. Ik wil jullie daarvoor bedanken. Jos, Tamara ik wens jullie en de kindern nog zo veel mogelijk mooie momenten toe.
Lieve Jos,
Wat ben jij toch een strijder en zo positief in je verhalen! Heel knap!
Diep van binnen zul je je ook wel eens anders voelen….. Ik wil je gewoon laten weten dat ik aan je/jullie denk!
En hoop op nog mooie momenten/herinneringen/tijd voor jou samen met Tamara, Joyce en Joey❤️
Liefs Jomanda Scheele