Jos: "Het ziekenhuis"

Maar allereerst hoe het nu gaat. Ik merk dat ik elke dag inlever. Mezelf concentreren is moeilijk geworden. Ik las graag, maar mijn boek raak ik nauwelijks nog aan. En een film kijk ik in delen omdat ik het simpelweg niet volhoud. Echt helemaal niets voor mij. Vanavond scheen de zon, normaal had ik op de mountainbike gezeten om een rondje te crossen!

Gisteren stond de laatste afspraak met het ziekenhuis op het programma. We zouden videobellen met de oncoloog. Maar een kwartier nadat de afspraak zou zijn gestart belde hij op en verontschuldigde hij zich. Het lukte niet om in te loggen. Het is een fijne man, maar geen techneut!

Hij vroeg of ik de scans gezien had. Jazeker hadden we dat. Hij vertelde dat hij het een wonder vond dat ik nog functioneerde. Mijn lever is sterk vergroot en er zitten meerdere grote tumoren in. “Maar”, zei hij, “de rest van je lever is ook veel donkerder dan normaal en dat betekend dat het eigenlijk een grote tumor is!”.

Daarna hadden we tijd om het over alle bijzonder momenten te hebben. De DPD-deficiëntie, mijn herstel na de operaties en de keer dat hij met Joey speelde. Geweldig. Ik vroeg hem om de chirurg die mijn stoma heeft aangelegd de groetjes te doen.

Die middag werd ik teruggebeld door de chirurg. Ze vond het fijn me te spreken en ook met haar haalden we herinneringen op. Bijzonder in zo’n groot ziekenhuis. Ik ben al het personeel dankbaar!