Nieuwe normaal

Vandaag alweer een maand geleden dat Jos zijn laatste adem uitblies. Dit was een ontzettend intens moment voor mij en de kinderen. Een moment waar niemand je op voor kan bereiden, het ene moment kan je nog alles tegen elkaar zeggen en het andere moment niks meer. En dan, ja dan word je geleefd door alles wat geregeld moet worden en ook alles wat daarnaast gewoon doorgaat. Nu een maand verder en terugkijkend op afgelopen periode besef ik me pas hoe snel alles is gegaan van het moment dat Jos aangaf dat hij voelde dat er iets in hum kapot was tot de dag van zijn euthanasie en nu de maand daarna.

Ik voelde al aan alles dat het een periode zijn waarin veel geregeld moest gaan worden en we weinig tijd hadden om stil te staan bij hoe we ons nu voelen als een gezin van 3, een 1 ouder gezin en weduwe. Daarom heb ik er bewust voor gekozen om samen de kinderen een week op vakantie te gaan naar het Vennenbos. Even een andere plek, andere omgeving, geen dagelijkse huishoudelijke beslommeringen etc. De week samen was fijn, maar ook pittig het missen van een vader, partner en maatje en ook gewoon het praktische komt dan ook echt meer naar voren. Alles is ingericht op gezinnen en daar is helemaal niks mis mee, want wij blijven gewoon voor altijd de belletjes. We hebben nieuwe vrienden gemaakt (eekhoorns), gezwommen, genoten, gelachen, gehuild en boos geweest. Maar we waren samen en dat was echt even nodig om alles te kunnen doorvoelen en mee te draaien in de wereld die niet veranderd is, maar wij wel. En ja het is confronterend als de juffrouw achter de balie vraagt of papa of mama ook meedoen met de lasergame. De reactie van Joey was dat dat niet kon, want zijn papa was doodgegaan maar anders had hij zeker meegedaan. Het zijn momenten die we nog veel meer mee gaan maken en die ook “gewoon” weer horen bij het nieuwe “normaal”. Carpe Diem ♥♥♥