Vanavond is het alweer zo ver Halloween bij ons in de wijk. Hier in de wijk is het elk jaar een grote happening die ik niet snap. De kinderen vinden het geweldig en elk jaar is het steeds rond Joyce haar verjaardag en was het traditie om er heen te gaan, soms met de visite die nog bleef en vaak ook met zijn vieren. Ik kan me geen jaar herinneren dat we niet zijn gegaan. Hoe leuk de kinderen het ook vonden elk jaar was er wel 1tje die zo schrok van iemand die als grapje 1 van de kinderen liet schrikken dat ze zich letterlijk dood schrokken. Jos en ik deden het vooral voor de kinderen en verwonderde ons over het werk wat mensen erin hadden gestoken.
Ik kom nu net terug van het hardlopen en in de tussenberm zag ik ineens een graf en mijn eerste reactie was dat iemand daar mogelijk zijn huisdier had begraven. Daarna kwam het besef pas dat de benen en het hoofd die uitstaken bedoeld waren voor het Halloween feest van vanavond. Als de kinderen gaan ga ik natuurlijk mee en ik vind het leuk om buurtgenoten tegen te komen en de kinderen te zien genieten. Maar eerlijk ik zie het feest er niet van in en zal vooral getriggerd worden in mijn gevoel wat ik dan maar mooi weer zal omzetten naar dat het niet echt is. Ondanks dat wat ik voel wel echt is en dat voel ik nu ook, het verdriet om dit niet meer samen te delen en als er 1 van de kinderen helemaal in paniek is en naar huis wil te moeten kiezen tussen blijven of allemaal naar huis toe gaan.
Op het feestje van Joyce gisteren was ook een vriendin van haar en die deelde met haar vriendinnen en daarna met mij dat de challenge die op het briefje stond haar raakte in een stuk van haar toen ze nog heel klein was wat haar raakte. Ik vond het zo knap van haar dat ze het benoemde naar haar vriendinnen en die het ook oppakte en ze het ook nog met mij wilde en durfde te delen.
Dus deel ik nu mijn trigger van vandaag even op deze manier. Fijne Halloween voor iedereen!
Reactie plaatsen
Reacties
Oef ja dit zijn van die momenten waarin er iets geraakt wordt. Hoop dat mijn bericht en de blauwe vlinder van de foto je helpen door deze avond heen te 'fladderen'. Jos wandelt met jullie mee. Sterkte meis.
Lieve Tam,
Ik snap je! Een dikke virtuele knuffel van mij en wellicht komen we elkaar vanavond tegen. Dan kan ik je echt een knuffel geven.❤
Hoi Tamara,
Ik vind het heel knap van je dat je deze trigger nu met ons deelt. En ik begrijp heel goed de trigger. Dat er wat spoken worden opgehangen, spinnenwebben, heksen, oke, Maar zeker graven midden in woonwijken gaan makenn gaat echt te ver vind ik. Je kunt dan niet meer kiezen of je wel of geen Halloween viert, je komt er ongewild mee in aanraking en het triggert enorm. Ik hoop dat mensen snel de boel opruimen komende week. Liefs
Ik begrijp re reactie maar al te goed Tamara. Morgen is het een half jaar geleden dat mijn dochter overleed. Een kind verliezen, wens je niemand toe. Er zijn dagen dat ik denk,: Het gaat wel aardig, maar dan lees je soms iets, of hoort wat op TV wat je weer heel erg met je neus op de feiten drukt en ben je weer helemaal nergens. Voor rouw staat geen tijd en ik hoop met jou en je kinderen, dat we overeind kunnen blijven met de mooie herinneringen die we hebben. Lieve groet, Lydie