Ik wilde deze blog om iedereen op de hoogte te brengen rondom het ziek zijn van Jos. Nu Jos overleden is en hij geen blogs meer schrijft vind ik het soms lastig om te beseffen dat alle blogs nu bestaan vanuit mijn kijk en visie. Voorheen konden we elkaar inspireren en kregen we door middel van de blogs ook een kijkje in hoe we dezelfde situatie beleefde elk op ons eigen manier. Hierdoor voelde het minder alleen en het is natuurlijk een feit dat ik nu niks meer kan overleggen met Jos en het veelal alleen moet doen. Misschien is het daarom wel dat ik hier weer een nieuwe weg in moet vinden en de herinnering aan het samen bloggen anders vast mag houden. In alles wat ik doe neem ik Jos mee en lijkt hij er toch weer even bij te zijn, doordat je je toch afvraagt hoe het eruit had gezien als hij er nog zou zijn geweest. Als je een reclame hoort van Disney land wat je kan winnen voor het hele gezin raakt dit me weer. Alle praktische dingen en dat ik nu al een keer op tv ben geweest en dan morgen de opnames heb voor het programma ik mis je van de EO. Dit soort dingen zijn niet de dingen die ik het leukste vind en die ik zou doen als Jos er nog was geweest. Ik doe het met het idee dat we er mogelijk andere mee kunnen helpen, maar ja het kost allemaal wel weer tijd en energie. Ik vind het fijn om in het bos te zijn en wandel elke dag 1 of 2 keer het rondje door het bos en geniet van wat ik tegen kom en soms is dat de regen en dan probeer ik daar ook het mooie van in te zien. De laatste 2x heb ik een muziekje opgezet en heerlijk meegezongen, omdat ik me toch wat minder fijn voelde. Vrijdag was mijn laatste werkdag op mijn oude werk en afscheid nemen is niet mijn sterkste kant en raakt me weer in het afscheid wat we vorig jaar van Jos hebben moeten nemen.
Reactie plaatsen
Reacties