Wat word ik er blij van als je in contact komt met mensen die ondanks dat ze zich in een nare situatie bevinden zo mooi in het leven blijven staan. Al een langere tijd heb ik via Facebook Jeroen den Harder die ik volg en die gedichten schrijft over rouw. Deze week kwam ik er pas achter dat hij naast dat hij een spierziekte heeft ook zijn eerste vrouw is verloren, wat voor hem ook weer zorgde voor herkenning in mijn stukjes. Hij was bezig met het lezen van de blog en wilde ook graag een keer het boek gaan lezen. Hoe leuk is het dan dat hij het weer onder de mensen deelt die hem volgen en vaak ook te maken hebben met rouw. Iedereen krijgt hier mee te maken en voor ons is het geen taboe dat dit soms voor gekke situaties kan zorgen. Het open en eerlijk delen met elkaar kan al zo helpend zijn en dat je je gezien voelt, dus heel dankbaar dat ik op deze manier ook mensen leer kennen en we elkaar kunnen helpen in ons proces.
Vandaag ontving ik dit prachtige eerbetoon, want zo mag ik het boek wel noemen aan Jos de Bel.
Sinds enige tijd ben ik bevriend hier op facebook met zijn vrouw Tamara de Bel en soms sturen we elkaar een berichtje of reageren we op elkaars bericht.
Natuurlijk heb ik de website bekeken die zij hebben. Als je meer over Jos, Tamara en de kinderen wil weten, kijk dan op de website http://www.debelletjes.nl
Dank je wel voor het prachtige boek Tamara, ik ga het met aandacht en waarschijnlijk ook enkele tranen lezen.
Liefs,
Jeroen
(Wil je ook dit prachtige boek, neem dan contact op met Tamara)
Reactie plaatsen
Reacties