Me krammetje, me krammetje, me krammetje is zoek… (op het ritme van André van Duin, me kammetje)
Goed, de MRI scan. Wij naar het ziekenhuis, locatie Twee Steden deze keer. Even gewacht, broek en schoenen uit, op de 'tafel' gaan liggen, klaar voor de MRI. Na een minuut of wat stil liggen, wat best moeilijk is, wordt de scan onderbroken. “Weet u zeker dat u geen metaal in uw lichaam heeft?”. “Euhm, nee”. “We zien verstoringen door metaal. Heeft u een operatie gehad waarbij metaal is achtergebleven?”. “Nee, ik ben nog nooit geopereerd aan mijn buik”. “Zou het uw onderbroek kunnen zijn?”. “Geen idee, ik doe ‘m wel uit…”.
Goed, zonder onderbroek voor de tweede keer de MRI in. Toen ik net weer rustig lag begreep ik het. Bij de coloscopie hebben ze een poliepje weg gehaald. Daar hebben ze een krammetje op gezet tegen het bloeden. Dat krammetje is van metaal… Zo eindigde mijn MRI-scan vanmiddag vroegtijdig.
Nu duimen voor morgen! Allemaal ontzettend bedankt voor jullie steun!!!
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve Famillie
Sterkte allemaal.Spannende dag.