Wil je een donatie doen dan kan dit op allerlei manieren en hoeft niet via de crowdfunding pagina, alle donaties die we krijgen zet ik er wel bij zodat iedereen kan zien hoeveel geld er in totaal is opgehaald. Je kan ook een donatie doen via T.de.Bel NL17RABO0117865710 en dan komt het gelijk in het spaarpotje terecht en zet ik het handmatig bij de donaties. Je kan ook flessen doneren en die bij ons langsbrengen, zodat Joey ze zelf in kan leveren en we het geld op de rekening storten. Het mag ook cash in het potje wat we thuis hebben gemaakt en waar we het losse geld in doen. We zijn mega blij en dankbaar voor alle hulp en dat is niet alleen door de donaties, maar ook door het delen en alle berichtjes die we krijgen.

Meer dan een jaar ben ik als moeder bezig geweest om voor Joey te krijgen wat hij nodig heeft. Dit is de meest confronterende reis geweest binnen hulpverleningsland die ik tot nu toe heb ervaren. Ondanks dat alle neuzen steeds dezelfde kant op stonden, lukte het niet om de begeleiding te financieren die op dat moment nodig was. Er zijn veel overlegmomenten geweest met mij en met talloze instanties en betrokkenen. Telkens bleef het bij het maken van plannen en het afwachten wie of wat het dan zou gaan financieren. Het lukte niet om het financieel van de grond te krijgen, ook al was iedereen het eens met het plan.

Nu zijn we ruim 1,5 jaar verder en is er nog steeds geen zicht op passende hulpverlening voor Joey vanuit school en de gemeente. Voor de vakantie hebben we een overleg gehad en opnieuw een plan opgesteld waarin we Joey stapje voor stapje willen betrekken in de maatschappij. Er heeft een kennismaking plaatsgevonden met de betrokken instantie, en zij gaven aan hem goed te kunnen helpen in samenwerking met de hulpverlening die we al een tijdje hebben en die ik zelf volledig heb betaald. Echter, om dit te realiseren, moeten we terug naar de gemeente voor financiering. De kans dat Joey kan starten bij deze organisatie is echter klein. Ik wil dit niet voor mijn kind en ook niet voor mezelf. Het heeft al zoveel energie en tijd gekost dat ik niet opnieuw een jaar wil verspillen aan eindeloze overleggen en teleurstellingen.

Zelf betalen zou betekenen dat ik meer moet gaan werken, waardoor ik minder thuis kan zijn en minder tijd heb om Joey te ondersteunen en te begeleiden. Ik wil nu eindelijk echt stappen zetten en samen met Joey en de hulpverlening bouwen aan zijn welzijn. Hij verdient het om te ervaren dat hij ertoe doet en dat het de moeite waard is om in hem te investeren. Ook al wil ik dit eigenlijk niet, als ik er niet mee naar buiten kom, blijven we vastzitten in dezelfde cirkel sinds het overlijden van zijn vader.

Ik wil jullie vragen ons te helpen en samen te werken om meer kinderen en ouders te ondersteunen die in een soortgelijk proces zitten. We willen hen een hart onder de riem steken en laten voelen dat ze ertoe doen, dat ze gezien worden en er mogen zijn zoals ze werkelijk zijn. We hebben veel meegemaakt, en dit is niet iets wat we zelf voor ogen hadden toen we onze kinderen zo jong al met een doodzieke vader opzadelden. Mijn hele leven lang heb ik dingen alleen willen doen en zelf willen oplossen, en daarin ben ik al heel ver gekomen. Maar nu lukt het me niet meer alleen. Gelukkig heb ik een mooi team van mensen om me heen verzameld die met ons willen meedenken en Joey, mij en Joyce verder willen helpen op het pad waar we nu op zitten.

Ons pad is nooit geweest zoals dat van de meeste mensen om ons heen. We hebben meer op ons bordje gekregen dan anderen. Dit heeft ons doen beseffen waar het echt om gaat: elkaar helpen en waarderen. Helaas hebben we dit niet zo ervaren in het afgelopen anderhalf jaar toen ik om hulp vroeg.

Concreet vraag ik jullie om ons te helpen bij het betalen van Joey’s therapie via "De tas van Pia" en het traject dat we voor hem gaan inzetten bij “Uit de Verf”. Dit zal hem vanuit huis weer sterk genoeg maken om deel te nemen aan de maatschappij en net als andere kinderen in contact te komen met leeftijdsgenootjes op school. Voor een jaar gaat het om ongeveer €9000,- die we zelf moeten betalen aan deze twee instanties.

Ik voel me moedeloos en uitgeput door alles wat er op me afkomt om basale hulp te krijgen voor mezelf en mijn kind, die vastloopt op school. Al vanaf dag één was duidelijk dat Joey school anders zag en er niet het plezier uithaalde dat een gemiddeld kind op school ervaart. Ik had gehoopt dat school een katalysator zou zijn om hem op de juiste plek te krijgen. Gelukkig heeft hij het afgelopen jaar veel vooruitgang geboekt en zie ik hem steeds meer genieten en toenadering zoeken tot leeftijdsgenoten. Het is een lange adem, en ik hoop dat ons verhaal anderen kan helpen om hen dit te besparen.

Alle ideeën, tips en invalshoeken zijn meer dan welkom! ♥