Gisteren was een positieve dag. Ja, ik had vijf afspraken in het ziekenhuis. Ja, ik had liever ergens anders heen gegaan. Ja, ik krijg een stoma. Ja, ik heb kanker. Ja, ik ga een zware zomer tegemoet. Maar ja, er staan geen verdere tumoren op de PET/CT-scan. En ja, ik mag gaan vechten voor volledig herstel. Daar ben ik dankbaar voor! Enorm dankbaar!
Gisteren merkte ik ook dat ik daar energie van kreeg. Na de vijf afspraken nog een afspraak met de kapper. Fris koppie gehaald. En ’s avonds kon ik het niet laten om de skeelers aan te doen en van het mooie weer te genieten. Net voor het donker. Nu heb ik de energie, nu moet ik het doen. 22 km in iets meer dan een uur! Heerlijk!
Vandaag merk ik dat de energie niet wil komen. Vanaf het eind van de ochtend moet ik me vooruit slepen. Gisteren fris genoeg om volle bak te gaan op de skeelers. Vanmiddag mijn bed opgezocht en in slaap gevallen. Dat is een belasting voor Tamara en de kinderen. Die moeten zich aanpassen. Dat vind ik lastig. Ik ben gewend genoeg energie te hebben om midden in het gezin te staan. Nu lukt dat soms niet, en dat zal deze zomer niet minder worden.
Tamara, Joyce en Joey, ik moet een beroep doen op jullie aanpassingsvermogen. We gaan hier samen doorheen! We gaan de energie vinden om dat vol te houden! Love you!
Reactie plaatsen
Reacties
Klopt helemaal een dag later wil je de klok wel ineens op bedtijd zetten. Sterkte fijn dat er verder niets is gevonden. Groetjes aan iedereen