Jos: "De vertelkoffer"

Ons Joyce. Vanaf het moment dat ze wist dat ik een stoma ging krijgen is Joyce ermee bezig. Als mijn stoma geluid maakt ligt ze in een deuk. Als een vriendinnetje komt spelen ligt ze mijn shirt op om het stoma te laten zien. Mijn papa kan door zijn buik poepen! Hoe bijzonder is dat!

In haar klas gaat een vertelkoffer rond. De kinderen mogen daar thuis iets in doen. Een dag later vertellen ze over dat voorwerp in de klas. Omdat Joyce staat te popelen om iets over mijn stoma te vertellen hebben we de juf gevraagd of Joyce de vertelkoffer een keer extra mee mag nemen. En vandaag is het dan zover.

Alleen Joyce is vanmiddag bij het kinderdagverblijf geweest. Pas toen ik haar naar bed ging brengen dacht ik aan de vertelkoffer. Dus in allerijl een stomazakje en een huidplak in de koffer gedaan. Maar kinderen van 5 zegt dat niet zoveel. Dus snel Joyce op een papier gelegd, haar omtrek uitgeknipt en op een karton geplakt. Dan een stoma… Een dot klei is een perfecte vervanger, die kan ze op de stip plakken. De klei plakt precies genoeg. De huidplak blijft zitten, zakje erop nog net. Mooi.

Joyce weet genoeg van het stoma een mooi verhaal te maken. In geuren en kleuren vertelt ze dat mijn poep uit mijn buik komt. Ze plakt de stoma, de huidplak en het zakje op. Geweldig Joyce! Een beetje te laat op bed, maar papa is trots. Succes morgen!