Begin dit jaar hebben we ons jaarlijks weekendje weg gepland met Huib, Lieke en Tobe. Nog niet wetende in welke situatie we zouden zitten. Gelukkig valt dit weekend in de derde week van de chemo. En of ik nu hier moe ben of in Drenthe.
We slapen in een mooi huisje op Landgoed ’t Wildryck. Midden in de natuur van Nationaal Park Drents-Friese Wold. Bij het park aangekomen komen Huib en Lieke uit het receptiegebouw. Ze hebben net de sleutel opgehaald. Terwijl Joyce en Joey baby Tobe vermaken kletsen wij bij met Huib en Lieke.
Zaterdag is de enige keer dat we van het park af zijn geweest. In Drenthe bent moet je een hunebed bezoeken. Op 2 kilometer lopen door een schitterend bos ligt hunebed D52. Joey gaat steeds langzamer lopen en tegen de tijd dat we bij het hunebed zijn is hij ziekjes. Gelukkig zit vlakbij een restaurant. Daar hebben we wat gedronken. Omdat Joey bij Tamara in slaap is gevallen ga ik de auto ophalen. Gelukkig knapt Joey op van het slapen en ’s avonds gaat het steeds beter.
Zondagochtend komt de wandelvierdaagse langs het park. Zo’n 1500 lopers komen er langs. De kinderen delen koekjes en snoepjes uit aan de lopers. Daarna gaan we naar het zwembad. ’s Middags blijf ik achter in het huisje als de rest naar de speeltuin gaat. Iedereen heeft een heerlijk weekend gehad. Nu naar bed. Morgen langs de oncoloog voor de go/no-go van de tweede chemo.
Reactie plaatsen
Reacties
Sorry, Jos .....we liepen een paar blogs achter maar die hebben we nu net ingehaald. Ik lees zo tussen de regels door dat de wedstrijd toch nog al goed verloopt. Je bent nog goed aan het wandelen, ja......die zon is dan af en toe de boosdoener ! Misschien een domme opmerking: helpt een pet, hoed in deze situatie ? !
Dan de geweldige spreekbeurt van Joyce over het "poepen uitje buik" en de met veel "verve" gemaakte kartonnen papa met z'n stoma. Blijf zulke dingen doen Jos, blijf schrijven, blijf erover praten met bijvoorbeeld het Eindhovens dagblad maar ook met iedereen die werkelijk wil weten hoe het met je gaat ! Op zo'n manier schrijf en praat je veel van je af !!! We blijven nog steeds langs de lijn staan om je aan te moedigen om "um"=de kanker voor te blijven en goed over de eindstreep te komen. Maar je bent al best een eind en wij lezen veel goede berichten en leuke berichten. Natuurlijk ben je moe en moet je rusten en soms gaat ook niet alles zoals het zou gaan maar je gaat er voor en je blijft er voor gaan door dit alles te doen. We leren ook nog zoveel van je !! Echt waar: ik wist niet dat er zoveel hunebedden in Drenthe waren, trouwens ik heb altijd Drente geschreven dus veel kinderen zullen dit ook nog schrijven. maar dat was even terzijde ! Ja, "stomapuzzelen" is ook wel een mooi woord. Maar als dan ook de goede stoma eruit wordt gepuzzeld ben jij tevreden. Dit wordt dan nog echt even puzzelen. Je gaat nu weer je tweede chemokuur in, we hopen dat die net zo mag verlopen als de eerste met niet al te veel narigheid in en om je lichaam. Ook de wandel vierdaagse kwam in Drenthe ook nog langs en leuk dat jullie kinderen snoepjes uit mochten delen. Toevallig reden Marieke en ik vanavond op de fiets langs het huis van je vader en moeder en je vader zat samen met een mevrouw van de school te stempelen voor de avondvierdaagse in Yerseke en deelde met gulle hand snoepjes uit ! Ook wel toevallig. We hebben nog even gebabbeld. Jos, je bent elke dag in onze gedachten en elke dag komt de naam Jos wel even "los". We blijven je aanmoedigen zoveel we kunnen en we moedigen ook Tamara en kinderen aan om zo sterk te blijven tot aan het einde van de wedstrijd tegen die verrekte "um". Blijf bewegen, blijf lopen, blijf schrijven, blijf doorzetten, blijf ook rusten, blijf meedoen met alle dingen die je kan en ook doet, blijf, blijf, blijf, blijf bij Tamara, blijf jullie kinderen, blijf, al kost het straks misschien wel veel of misschien niet veel moeite maar.............blijf, blijf, blijf ! Héél véél STERKTE ! Misschien komt dit laatste "blijfstukje" wat overdreven over maar we menen dit uit de grond van ons hart. STERKTE !!!