Zoals afgesproken heb ik vanmorgen gewandeld. Voor de wandeling lijkt het een dag te worden als gisteren. Na de wandeling ook. Ik kom uitgeblust thuis en kruip op de bank. En dan ineens…
Ineens is er energie. Plotseling. Het waakvlammetje ontbrandt. De luiken gaan open. Er komt weer licht binnen. Mijn hersenen registreren dingen. Het tempo gaat omhoog. Eindelijk!
Inmiddels weet ik dat dit binnen een paar minuten over kan zijn. Genieten zolang het er is. Onze hoofdkussens zijn versleten en Tamara gaat kijken voor nieuwe. Ik voel me goed genoeg om mee te gaan. We gaan samen!
Zodra we thuiskomen rusten we beiden op bed. Tamara is moe van alles wat er op haar af komt. Ik wil energie sparen voor de kinderen. En de energie blijft. Op de fiets haal ik de kinderen op van het kinderdagverblijf. En daarna…
Voel ik dat de energie op is. Ik begin te geeuwen. Moeheid overvalt me, niet geheel onverwacht maar toch. Het tempo gaat omlaag en dingen gaan weer langzamer. Tegen de tijd dat Joyce en Joey onder de douche staan vallen mijn ogen bijna dicht en ik vraag Tamara om de kinderen verder op bed te leggen.
Ik kruip weer op de bank. Inspanning betekend ontspanning. Hoeveel rust ik moet nemen moet ik proefondervindelijk achter komen. Het goede nieuws is dat ik het donkerste deel van de tunnel gehad heb. Vandaag smaakt naar meer!
Reactie plaatsen
Reacties
hoi jos hebben het stukje in de krant gelezen het was mooi gezegd door jou wat zijn jullie flink
dat mag best wel eens gezegd heel veel sterkte nu en in de toekomst jopie en johan
"Vandaag smaakt naar meer !" Wat prachtig en wat goed dat de energie weer plotseling "voor d'n dag" kwam ! Wat vinden we dat fijn voor je !!!!!! Ja........en laten we gewoon eerlijk zijn......het zou leuk geweest zijn als de energie er de hele dag zou zijn geweest maar helaas. Je kreeg nog geen hele dag maar wel heel veel dus let op, dit gaat de goede kant op. We blijven langs de lijn staan en in de zaal zitten en wensen je veel sterkte en " um"=de kanker heeft dan flink de pest in. Hij stond ook wel in de krant maar niet met zo'n prachtige foto maar met woorden. Je zult "um" nog wel tegen komen maar je blijft hem voor en voor en voor en die afstand wordt hopelijk steeds langer ! We wensen je héél véél STERKTE !!!!!!!!!