Nog 1x (dit jaar althans) een blog over 24KiKa. De dochter van mijn neef Marcel heeft leukemie. Ze ondergaat al meer dan 10 maanden behandelingen en heeft onlangs een stamceltransplantatie gehad. Ze houd een blog bij en via haar blog lees ik terug wat Stichting KiKa allemaal doet voor kinderen met kanker. Niet alleen grote dingen zoals het financieren van onderzoeken maar ook kleine dingen zoals het beschikbaar stellen van fietsen bij het ziekenhuis zodat kinderen en hun ouders even kunnen ontsnappen aan het ziekenhuis.
Vanavond lees ik haar blog. Eerst ben ik hartstikke blij dat de eerste voorzichtige tekenen van herstel van haar weerstand meetbaar zijn. Maar onderaan de blog lees ik iets heel bijzonders! Voordat ik dat vertel wil ik eerst kwijt dat 24KiKa vooral een gezellige sportieve uitdaging was. Tuurlijk heb ik aan mijn eigen situatie en die van anderen gedacht. Maar het besef hoe mooi het evenement zelf is kwam pas na het evenement toen ik een laatste ronde met mijn vader en Joyce gereden heb. Toen heb ik een paar keer moeten slikken…
Terug naar de blog van Jade. 24KiKa heeft kennissen van Jade gemotiveerd om een ‘micro 24KiKa’ te organiseren. Ze hebben afgelopen zaterdagochtend gezamenlijk een ronde van 5km geskeelerd voor een cadeau voor Jade. Dan ineens besef ik de impact van mijn actie. Wat geweldig om te lezen. Wat geweldig om de foto’s te zien! Wat een motivatie! Wat een superactie! Ik ben er nederig en stil van…
Ps. Zoals Richard, mijn skeelertrainer, altijd zegt. Het mooie van skeeleren is dat de mondhoeken omhoog gaan!
Reactie plaatsen
Reacties
Ook wij waren diep onder de indruk toen we lazen wat KIKA teweeggebracht heeft. Zoveel mensen die echt iets willen doen om wat voor een ander te kunnen betekenen. Hartverwarmend. Zo mooi die foto's. En Jade: een cadeau voor jou waar je ook nog van wilt schenken. Met recht kanjer Jade.
We vinden dit een mooie uitspraak van je skeelertrainer: "Het mooie van skeeleren is dat de mondhoeken omhoog gaan !" Laten ze dat alsjeblieft ook bij jou zo ver te krijgen dat je met omhoog getrokken mondhoeken de operatietafel opgaat ! We praten over je, we denken aan jou en ook aan Tamara en de kinderen en: "laat over een poosje het kwartje z'n werk maar gaan doen !". Je bent een kanjer, een volhouder en doordouwer: "Probeer gewoon het kwartje omhoog te laten blijven staan". Héél véél STERKTE !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!