Jos: "Weer thuis!"

Gisteren schreef ik als laatste zin: “Wat aansterken en begin volgende week naar huis!”. Naar huis gaan hangt in de lucht. Ik vind het erg snel en dat vertel ik zondagavond ook tegen de verpleging. Tegelijkertijd besef ik dat je nergens beter hersteld dan thuis. De afgelopen weken heb ik veel gesport om mijn herstel te bevorderen. Dat werpt nu zijn vruchten af.

Vanmorgen als de afdelingsarts zijn ronde komt doen bevestigd hij mijn vermoeden. De wond ziet er netjes en droog uit, ik heb geen koorts, ik heb weinig pijn, plassen gaat goed, ik voel me goed en ik ben mobiel. Geen complicaties. Medisch gezien staan alle signalen op groen. Ik mag naar huis! Vier dagen na een open buikoperatie.

Om twee zou Tamara langskomen op de terugweg van haar stage. Ik stuur haar het bericht dat ze me meteen mee mag nemen. Ze reageert verrast als ze mij belt. Iets voor tweeën is ze in het ziekenhuis en rond half vijf komen we thuis. De autorit was vermoeiend, maar ik ben blij om weer thuis te zijn en iedereen weer te zien.

De komende periode zal het vooral aansterken zijn. Ik heb nog niets op te zetten. Af en toe een paar stappen zetten en een korte wandeling buiten. Pas over vier tot zes weken mag ik weer alles doen. En kort daarna… Volgt ook fase 5, de operatie om de stoma op te heffen. Maar dan is dan weer. Eerst genieten van het thuis zijn!