De laatste loodjes wegen het zwaarst. Het gaat maar heel langzaam vooruit. Vanmorgen was Tamara weg voor haar studie. Het weer is goed dus ik loop met de kinderen naar de speeltuin in de buurt. Waar het aan ligt, geen idee, maar Joyce en Joey zitten er niet lekker in, als ik net de een stil heb begint de ander met huilen. Waarschijnlijk reageren ze op mij. Ik ben blij wanneer Tamara me eindelijk aflost.
Het goede nieuws is dat mijn operatiewonden goed herstellen. Mijn buik voelt nog een beetje zwakjes, maar fietsen en lopen gaat zoals vanouds. De operatie is inmiddels ruim 4 weken geleden, dus ik mag mijn buik iets meer gaan belasten.
Ik heb goede hoop dat aan de binnenkant ook alles goed herstelt is. Over twee weken heb ik een onderzoek in het ziekenhuis waarbij dat gecontroleerd wordt. Dan maken ze een soort röntgenfoto’s met contrastvloeistof waarmee de artsen kunnen zien of alles netjes op elkaar aangesloten is en niet lekt. Als de uitslag daarvan goed is kan ik me voor gaan bereiden op de laatste operatie om het stoma weg te halen.
Maar allereerst hoop ik weer de energie te krijgen om goed de dag door te komen en er weer te kunnen zijn voor mijn gezin. Even… Heel even volhouden nog!
Reactie plaatsen
Reacties
Dat het zwaar is wisten we. Nu alleen nog maar beter en sterker worden. En dat valt dan juist zo tegen. De mensen waarvan je weet dat ze het ook gehad hebben herkennen dit. Alleen je moet het zelf ondervinden. Dat doe je nu. Je ondervind het en de kinderen ook. Die denken ook:"Nu is papa toch beter". Maar papa moet naar bed. Na een leuke boswandeling met oma. Als ze thuis komen uit school. Dat valt tegen. In hun hoofdjes en hun hartjes. Geen psycholoog die zo veel voelt van de mensen waar ze van houden als een kind. Zij kunnen het alleen maar uiten door juist als jij er bij bent ander gedrag te tonen. Ook dat is iets wat je eigenlijk ook wel weet maar toch weer moet ondervinden. Daarom moest je ook blijven sporten. Fysiek en mentaal moest je er klaar voor zijn. Dat was je. Nu weer opbouwen. Wij willen hier aan mee helpen door er te zijn voor de kids als het nodig is. Dat is het enige wat wij kunnen doen helaas. Liefs weer van pa en ma.
Goed nieuws over het goede herstel van je operatiewonden. Kijk het lopen en fietsen gaat weer als vanouds. Weer een stap vooruit, Jos !!!! Ook mag je je buik weer wat meer gaat belasten ! Ook weer een stap vooruit !! Over een paar weken dan de röntgenfoto's en daarna je laatste operatie. Daar ga je nu je accu voor aanzetten en goed opladen zodat je daar ook goed doorheen gaat komen. We hebben daar alle vertrouwen in. We denken veel aan jullie maar voelen niet , helemaal niet alles wat jullie voelen en denken maar we denken, jou , Jos, te kennen als een kanjer, ddie zomaar niet het touwtje in de boot gooit. Er zijn goede en minder goede dagen. Maar straks komen er steeds meer goede dagen en er komt een moment dat je stapje voor stapje beter bent !!!!Veel beterschap en heel veel STERKTE !!!!!!!!!!!!!