Jos: "Lief Stomaatje"

Lief Stomaatje. Vanaf 26 april 2018 ben jij in mijn leven. Voordat jij er was zag ik erg tegen je komst op. Maar ik had het verkeerd. Je hebt me geholpen door een roerige tijd. Tijdens mijn chemo’s heb jij ervoor gezorgd dat ik lekker door kon slapen. Jou harde werk en zorgde ervoor dat ik in dromenland kon zijn toen ik dat nodig had. Je liet je makkelijk verzorgen en al heel snel voelde je vertrouwd, daar rechtsonder op mijn buik.

Ook recent, na de operatie waarbij mijn tumor is verwijderd, heb jij ervoor gezorgd dat de operatiewonden alle tijd hebben gekregen om te genezen. Jij knapte het vuile werk op terwijl mijn darmen aan elkaar groeiden. Daarvoor ben ik je eeuwig dankbaar.

Toch is er zo’n twee maanden geleden iets veranderd. Toen ik ’s avonds op mijn bed moest hoesten schoot er iets los. Ik voelde een pijnschuit op de plek waar jij zat. Sindsdien stribbel je af en toe tegen. Je komt soms naar buiten en dat is geen fijn gevoel voor mij. Ook bij mij is iets veranderd. Nu mijn darm goed aan elkaar gegroeid is, kun je mij minder helpen.

Daarom, lief Stomaatje, is het tijd om afscheid te nemen. Morgen rond deze tijd zit je weer terug in mijn buik. Dan kun je geen geintjes meer uithalen. Dan heb ik geen Barbapapa meer.

Lief Stomaatje, ik ga je missen. Dat weet ik zeker!

Bedankt voor alles,

Jos