Tam: "Roze wolk"

Ik heb na de geboortes van onze twee kinderen nooit het gevoel gehad dat ik op een roze wolk zat. Het voelde eerder als een constante druk van dingen moeten, met hierbij een wazig hoofd en een lichaam wat slaap tekort kwam.

Als iemand het had over de roze wolk dan kon ik me hier helemaal geen voorstelling van maken en gaf ik steevast aan dat als ik er dan ook niet van af kon vallen als ik niet op een roze wolk zat.

De afgelopen periode heb ik wel even een roze wolk mogen ervaren en dat te midden van een ontzettend donkere wolk. Ik voelde me energiek en kon veel doen in een korte tijd. Het was mijn afstuderen die me deze roze wolk heeft laten ervaren in combinatie met de ruimte die ik thuis kreeg om deze ervaringsstroom ook echt toe te laten. Het was heel gek om te ervaren dat ik me zo goed voelde ondanks het nieuws dat bij Jos een uitzaaiing was gevonden op zijn lever.

De tijd op mijn roze wolk heeft zo een twee weken geduurd, waarin ik veel heb neer kunnen zetten voor mijn praktijk. Ook de ideeën die ik had voor het schrijven van blogs leken vanzelf te gaan. Maar voor deze blog heb ik veel moeite moeten doen om het weer op te pakken. Ik viel ook van de roze wolk af, waarbij ik het eerst zelf nog niet in de gaten had.

Twee weken geleden kreeg ik een raar gevoel in mijn maagstreek, wat in de nacht overging op ontzettende pijnen. Hierdoor kon ik niet slapen en ook niet liggen, omdat dan de pijn erger was en ik ontzettend misselijk werd van de vieze smaak die in mijn mond kwam. Ik wist wel dat ik hier iets mee moest en ben na het weekend naar de huisarts gegaan. De huisarts die nieuw was in de praktijk heeft de tijd genomen voor mijn verhaal. Waarbij ze aangaf hoe krachtig we met de situatie omgaan, maar hoe logisch het ook is dat mijn emmer vol is en begint over te lopen. Ze bood aan om de rol van onze vast huisarts over te nemen en een lijntje met ons te houden door af en toe even te bellen naar Jos hoe het gaat.

Ik heb de afgelopen periode regelmatig artikelen voorbij zien komen over hoe we vooral proberen om onze leuke kanten van het leven met de buitenwereld te delen via social media etc. Een psychiater gaf in een artikel aan dat als we het ook meer met elkaar delen als het niet goed met ons gaat hij veel minder werk zou hebben. Dit omdat het leek dat als mensen een dipje hadden ze dit niet met hun naasten bespraken, maar hiervoor hulp zochten van een professional. Ik heb zelf ervaren hoe fijn het is om door middel van een blog met de mensen om mij heen te delen hoe het echt met me gaat. Het levert me op dat ik me niet beter voor hoef te doen dan ik ben en hierdoor meer in verbinding kom met zelf en de ander. Het is zeker niet altijd makkelijk, maar het levert wel veel op. “Als je dicht bij jezelf blijft kun je ver komen”