Gisteren om 7:15 meldde ik me bij de opnamebalie. Ik kreeg een bed, en operatieschort een steunkousen. Nadat ik die had aangetrokken was het tijd om naar de holding te gaan, waar je een infuus aangeprikt krijgt een gereed gemaakt wordt voor de operatie.
Één voor één zag ik de andere patiënten vertrekken. Ik babbel nog wat met de verpleegkundige en even later komt de chirurg aangelopen.
Hij had een mooi verhaal voor mij. Iemand van het operatieteam had zich vergist in de planning en was de hond aan het uitlaten. Mijn operatie zou iets later beginnen. Zodra de chirurg weg loopt moet ik lachen. Als dit het ergste is voor vandaag dan valt het mee.
Even later wordt ik opgehaald. Er is vervanging opgetrommeld. Ik kom terecht op een hypermoderne operatiekamer. Twee dames van het operatieteam vragen naar mijn vakantie. Ik vertel dat we geen plannen hadden vanwege het opstarten van het bedrijf van Tamara. Ik ben volledig relaxed. Ik weet wat er gaat gebeuren.
Dan onderbreekt de anesthesist ons. Het is tijd voor mij om te gaan slapen. Voor de laatste keer vertel ik aan het team wat ze gaan doen. Daarna vraagt de anesthesist waaraan ik wil denken. Joyce en Joey. Ik kan nog net vertellen hoe oud ze zijn. Dan ben ik vertrokken…
Reactie plaatsen
Reacties