Jos: "Het zwarte gat"

Afgelopen donderdag en vrijdag waren niet mijn beste dagen. Eigenlijk is deze periode heel moeilijk. Ik herken het van de vorige keer na de laatste operatie. De kanker is weg, je bent beter. Maar je bent nog lang niet hersteld. Je moet je terug worstelen in het gezin en in het sociale en werkende leven. En dan kom je erachter dat terwijl jij bezig was met ziek zijn, de wereld verder is gegaan. Je moet vechten voor je plekje, en dat is niet gemakkelijk.

Deze keer is het traject veel korter en het dal veel minder diep. Maar om weer een keer terug te krabbelen kost energie. Veel energie. Misschien wel meer energie dan de eerste keer. Er staat een team van artsen gereed om de tumor weg te halen. Maar het mentale proces daaromheen mag je helemaal zelf uitzoeken.

Ik ben het thuiszitten helemaal beu. Aan het begin van de dag zie ik de mensen om me heen zich nuttig maken met hun dagelijkse bekommeringen. De kinderen gaan naar school, Tamara is druk met haar bedrijf, de straat loopt leeg en vrienden en kennissen zijn aan het werk. En ik? Ik blijf alleen achter.

Wat niet mee helpt is dat ik werk voor een detacheerder en geen opdracht heb. Re-integreren zoals de vorige keer zit er nu niet in. Ik voel me goed en ik wil me graag nuttig maken. Maar eerst door het zwarte gat. Opletten en leuke dingen opzoeken!