Vandaag hebben de kinderen ineens de laatste schooldag. Maandagmorgen gingen Joyce en Joey vol goede moed naar school en maandagmiddag horen ze ineens dat de dag erna hun laatste schooldag van het jaar gaat worden. Vooral Joey baalt als een stekker. Hij heeft de vertelkoffer mee en zou woensdag voor de klas gaan vertellen over ‘Joep de Hond’, een knuffel van een hond. Daar had hij een aftelkalender voor gemaakt, zo erg keek hij ernaar uit.
Weer een periode zonder school voor de kinderen. Ik baalde ervan dat ik door de chemo een slechte week in de kerstvakantie had. Dat zijn nu ineens 12 dagen geworden waarin ik niet voor de kinderen kan zorgen. Aannemende dat de effecten van de volgende chemo’s niet al te veel zwaarder worden. Geen idee hoe we dat in gaan vullen…
Het wordt een rommelige periode. Net als heel het coronabeleid. In het maart zouden scholen zeker open blijven. Twee dagen later waren ze toch dicht. Eerst maakten mondkapjes niets uit, nu zijn ze verplicht (sinds de verplichting stijgen de cijfers, mag ik dan concluderen de mondkapjesplicht averechts werkt???). De bekende corona app kwam te laat en werkt niet. Er zijn niet voldoende testen, het contractonderzoek is een aanfluiting en de lockdown roept vragen op. Waarop is het gebaseerd? Waarom denkt Rutte dat alles op 19 januari weer goed is? Wat is een essentiële winkel? Waar komt die datum vandaan? Hoe worden ondernemers gecompenseerd voor inkomensverlies? Hoe zit dat met de bescherming en inkomen van het personeel?
Ondertussen kampt de zorg met een personeelstekort. Daarom moet de zorg aantrekkelijker gemaakt worden. Maar het lukt niet om de zorgbonus op tijd uit te betalen en aanvragen van schoonmakers lijken geweigerd te worden. Bovendien is de oplossing niet een eenmalige bonus, maar structureel meer loon. Eind 2019 staakte het zorgpersoneel nog voor meer loon. Er staan zo’n 140.000 vacatures open in de zorg, maar het werk wordt niet aantrekkelijk gemaakt. Maar wat ik het allerergste vindt, is dat het kabinet weg rent bij een hoofdelijke stemming over meer loon voor zorgmedewerkers. Uiteindelijk wordt door een ‘foutje’ van een ChristenUnie lid de motie toch aangenomen. Maar helaas voor de zorgmedewerkers wordt er door het kabinet geen werk gemaakt van de aangenomen motie…
Schandalig! Echt waar! Ik heb lang getwijfeld of ik dit op moest schrijven omdat deze blog gaat over hoe ik mijn kanker ervaar en niet over politiek. Maar dit kabinet moet zich, alleen al vanwege het feit dat weglopen bij een stemming niet democratisch is, de ogen uit zijn kop schamen!
De zorg verdient beter!
Alle zorgmedewerkers bedankt. Alle zorg, toewijding en liefde voor het vak die ik van jullie heb mogen ervaren tijdens mijn ziek zien waardeer ik enorm. Dat is niet in geld uit te drukken, dat weet ik ook. Maar als we de goede zorg willen behouden zijn goede arbeidsvoorwaarden zeker belangrijk!
En nu ik dit allemaal terug lees is dit niet alleen mijn langste, maar ook mijn rommeligste blog ooit… Het moest er even uit! Oh ja, en die lockdown… Het wordt vanzelf 19 januari!
En ruimte om te lachen... 'Even tot hier' over de rommelige metaforen van Mark en Hugo.
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi geschreven!
En helemaal mee eens