Jos: "Moe"

Ik voel dat Joey aan mijn voeten zit. Ik moet van ver komen, maar het lukt me om mijn ogen open te doen. 8:59 zie ik op de klok.

“Het is 9 uur papa, we gaan cadeaus uitpakken!”

“Net nog geen 9 uur Joey…”, maar ik zie hem lachen. Met moeite kijk ik nog een keer op de klok en ik zie dat Joey gelijk heeft. “Knap gezien jongen! Papa komt eraan!”

Ik klim uit mijn bed, ga naar het toilet (diarree) en ik schuif aan bij de ontbijttafel. De cadeaus zijn van de kerstboom netjes gesorteerd naar de tafel gegaan. Joyce en Joey zijn al druk bezig geweest. Leuk begin van de dag!

Na de lunch zoek ik mijn bed op. Actief rusten. Ik probeer wat te lezen, maar al snel ben ik half in slaap. Dat blijft zo voor een groot deel van de middag en ook na mijn schoonheidsslaapje voel ik me niet minder loom.

Vannacht hoop ik net zo lekker te slapen dan de afgelopen nacht. Ik had nog wat uurtjes in te halen van het begin van de chemo, en de chemo zelf helpt ook niet echt mee. Lekker aan toegeven. Het is nu niet anders. Zelfs van mijn wandeling wordt ik niet echt wakkerder.

Het goede nieuws is dat ik merk dat ik weer langzaam uit het dal begin te klimmen. Mijn lijf voelt frisser aan dan gisteren. Ik ben op de weg terug!