Hèhè, eindelijk zijn de grove verschijnselen van de chemo weg. Ik voel me vandaag voor het eerst sinds vorige week maandag weer goed. Het heeft wat langer geduurd dan de eerdere keren, maar dat komt ook omdat er vorige week veel gebeurd is en omdat ik de scans heb gehad. En vandaag… was dat even allemaal niet.
Even een dag rust. Ik heb twee keer gewandeld en ik heb genoten van het feit dat ik gewoon weer lekker liep. Lekker zonnetje erbij, mooi weer, een rondje met Tamara en een rondje met Mark een uurtje later. Lekker even de zinnen verzetten.
En even de zinnen verzetten was nodig. Morgen is het uitslagendag. Inmiddels weet ik uit ervaring dat dit de dagen zijn dat je toekomst voor je bepaald wordt. Je kunt je keigoed voelen (ik was lekker fit toen de tumoren werden gevonden), het kan keigoed gaan (lekker aan het werk en mijn ding aan het doen), maar als er op de plaatjes staat dat het niet goed is dan kan daar zomaar een einde aan komen.
Zo spannend lijkt het nu niet te worden. Garanties tot de deur, maar de oncoloog verwacht niet dat er nieuwe tumoren gevonden wordt. Wel is het spannend of de tumoren gereageerd hebben op de chemo. Zijn ze geslonken of ben ik vier weken voor niets ziek geweest? In 2018 had de chemo minder, maar de bestraling juist meer effect dan verwacht. Ik ben heel benieuwd hoe naar de resultaten van morgen!
Reactie plaatsen
Reacties