Vanmorgen voor de verandering weer eens een rit naar het ziekenhuis. Deze keer om het einde van het inlopen van de chemotherapie in te luiden. Mijn pompje wordt voor de laatste keer afgekoppeld en dan is mijn PICC lijn niet meer nodig. Die mag er ook uit.
Kwart voor elf meld ik me bij de prikstoel. Eerst wordt het kastje afgekoppeld. Dan wordt er gevraagd of een student verpleegkundige de PICC lijn mag verwijderen. Tuurlijk mag dat, dus staan er niet veel later drie verpleegkundigen om mij heen. De student bereid alles netjes voor en dan haalt ze de pleister waarmee de PICC lijn op mijn arm zit los.
Dan trekt ze aan het lijntje. Ik voel er niets van, maar ik zie wel zo’n 10 centimeter plastic slang uit mijn arm komen. Ze pakt het opnieuw vast en dan komen ook de volgende 30 centimeter eruit. Best raar dat dit bijna drie maanden in mijn lichaam heeft gezeten. Ik had verwacht dat het lijntje bloederig zou zijn, maar het komt er netjes uit.
Nu is het een kwestie van het wondje afdrukken. Het verwijderen van de PICC lijn is bijna gevoelloos gegaan. Ik houd het kompres vast terwijl de student een verband rond mijn arm legt. En dat was het. 15 minuten nadat ik het ziekenhuis in ben gegaan sta ik weer buiten. De chemo zit erin en de PICC lijn is eruit. Fase chemotherapie afgesloten, nu kan ik uitzieken en mezelf voorbereiden op de operatie!
Reactie plaatsen
Reacties