Op een rare manier zie ik op tegen en toe naar de operatie. Ik zie ertegen op omdat ik weet dat er een zwaar traject van herstellen aan zit te komen. Ik ben wel wat gewend inmiddels, maar dit is de langste operatie die ik gehad heb. En als het goed gaat ook nog eens op twee plekken in mijn lichaam.
Toch zie ik er ook naar uit. Het moet toch, dus het kan maar gebeurd zijn. Bovendien ben ik daarna weer van mijn tumoren af. Na de operatie is het traject ten einde en komen weer de reguliere controles. Afgelopen november had ik niet verwacht er nu zo voor te staan.
Na de operatie is het hopen dat alles nu eens weg blijft. Ik weet inmiddels dat 1 celletje genoeg is om opnieuw een zwaar traject in te gaan. En met iedere operatie, chemo en bestraling worden de mogelijkheden voor behandeling kleiner. Bovendien hoeft er maar 1 tumor op de verkeerde plek te zitten…
Maar voorlopig zijn het lange dagen met wachten op de operatie. Momenteel gebeurt er niet veel. Woensdag, donderdag en vrijdag staan de laatste onderzoeken en gesprekken gepland voor de operatie. Woensdag een longtest, donderdag de uitslag daarvan en vrijdag een gesprek met een verpleegkundig specialist.
Daarna volgt dan toch echt de operatie. Ik hoop zo snel mogelijk, want dit afwachten is niet leuk en bovendien wil ik met mijn herstel beginnen. Mijn gewone leven weer oppakken!
Reactie plaatsen
Reacties