Jos: "Een week geleden!"

De operatie is alweer een week geleden. Vanmorgen was het best gek om te bedenken wat er een week geleden gebeurde. Rond kwart over acht: ‘hé, nu ging ik ongeveer op de operatietafel liggen’. Rond negen uur: ‘Hoever zou de longchirurg zijn?’ Rond tien uur: ‘De longchirurg was nu ongeveer klaar, tijd voor de gaatjes in mijn buik’. Rond 11 uur: ‘Nu is de leverchirurg bezig’. Rond 13:30: ‘Nu werd Tamara gebeld en ging ik naar de uitslaapkamer’. Rond 14:00: ‘Ik denk dat ik nu zo ongeveer mijn ogen open deed’. Rond 16:00: ‘Daar lag ik dan, op de IC’.

De tijd vliegt! We zijn een week verder! Ik voel me goed en elke dag een stukje beter. Ik ben al een stuk flexibeler als ik uit bed kom en de laatste pleister is inmiddels vakkundig verwijderd door Joey!

Zo’n 4 à 5 keer per dag wandel ik een paar honderd meter om het huis heen. Even de benen strekken en zorgen dat het bloed gaat vloeien. En ook dat gaat steeds beter. Ik merk dat mijn longen elke keer iets meer meewerken. Als ik achter elkaar 2 trappen oploop ben ik nog even aan het hijgen, maar dat gaat ook wel weer over.

Als iemand mij had vooraf verteld dat ik er zo bij zou zitten een week na de operatie had ik het niet geloofd. Ik ben benieuwd hoe het volgende week gaat!