De chirurg vertelde twee weken geleden dat hij benieuwd was naar de uitkomst van het multidisciplinair overleg (MDO). Dat overleg is inmiddels geweest en wij zijn bij de chirurg geweest om de uitkomst te bespreken.
De uitkomst is dat bij het MDO is besloten dat verdere behandeling geen zin heeft. Ik heb meerdere uitzaaiingen in meerdere organen en dan heeft, statistisch gezien, verdere behandeling weinig zin.
Maar, zei de chirurg, statistisch gezien is de gemiddelde persoon met darmkanker ouder dan zeventig jaar en obees. Voor mij zit een kerngezonde veertiger die buiten deze statistieken valt. Ik zie mogelijkheden voor behandeling!
Kortom, ik heb de statistieken tegen mij, maar mijn leeftijd en conditie werken in mijn voordeel. De chirurg gaat informeren voor verdere mogelijkheden in Nederland en eventueel raad hij mij aan om uit te wijken naar België.
Het is best naar om je kerngezond te voelen en te weten dat je doodziek bent. Letterlijk. Het is ook vreemd om te bedenken dat een plekje zo groot als een pinknagel zo’n impact heeft. Ik wist al dat ik op het randje balanceer, dat doe ik al sinds de eerste uitzaaiing in de lever die in 2019 gevonden is.
Ik heb de statistieken tegen mij, nu is het aan mij en mijn lijf om te onderzoeken welke mogelijkheden er zijn. De chirurg ziet niet voor niets mogelijkheden. Als dat niet zo was geweest had hij het ook vertelt, zo ken ik hem inmiddels. Volgende week maandag het volgende gesprek!
Reactie plaatsen
Reacties
Over een rollercoaster gesproken....sinds het liedje van Danny Vera komt het woord dagelijks voorbij. Ik was benieuwd naar je blog. Hoe verwoord je dit. Of het over iemand anders gaat. Zo voel ik het als ik het vertel als de mensen naar je vragen. Toen je gisteren belde zei ik dat ook. Jij hebt dat gevoel al drienhalf jaar zei je. Het gaat echt over jou. Onze zoon. Niet te bevatten. Groot, sterk, goede kleur. Weer al terug aan het werken wat conditie betreft. En nu strijden om nog een keer geopereerd te worden.
Sterkte Jos en Tamara.
Met flinke brok in m.n keel zitten lezen ,heb geen woorden,maar in je ondertoon klinkt ook weer een dappere strijder we wensen jullie heel veel sterkte,liefs van ons
Lieve Jos en Tam,
Wat een heftig bericht. Fijn dat je in deze chirurg een medestrijder hebt, maar wat een zware strijd moet je voeren.. Voelt zo ontzettend oneerlijk, verdorie!! We denken heel veel aan jullie, konden we maar meer doen voor jullie… liefs van ons
Beste Jos en Tam. Vol ongeloof je blog gelezen. Wat moet dat weer voor impact hebben voor jullie. Gisteren nog je moeder gesproken en die moesten ook tot zichzelf komen en wat rust. ( toen wist ze nog niet van dit bericht) Ik kan jullie alleen maar ongelooflijk veel sterkte wensen en het juiste ziekenhuis en artsen om je te behandelen. Heeeel veeeel goede moed, met warme groet. Lydie
Lieve Jos en Tamara, Het bericht dat je echt niet wilt horen, wordt dan ineens uitgesproken. Wat gaat er dan door je heen. Bij jou dus strijdlust door je aderen en wat fijn dat je chirurg ook ervoor wilt gaan. Ik hoooooooop voor jullie dat het gegund wordt die strijd daadwerkelijk te leveren. Dat er een passende omgeving gevonden wordt waar men wel gaat behandelen.,
Liefs en in gedachten bij jullie.
Hoi Tamara en Jos, wat een bericht. Ik schrik er erg van. Ik hoop heel erg dat er toch weer een passende behandeling wordt gevonden en ook wordt ingezet. We blijven aan jullie denken! Fred en familie!
Ik weet altijd woorden te vinden om iets te zeggen, maar nu ben ik echt onder de indruk van dit grote onrecht waar we niemand de schuld van kunnen geven. 😥
Tegelijkertijd schreeuwt iedere vezel in m’n lijf; Vecht voor je leven, pak alles aan wat mogelijk is. Maar niemand hoeft jou te vertellen wat je moet doen, want je maakt je keuzes weloverwogen en goed. Ik stuur al m’n positieve energie naar jullie toe! Hou je haaks, Jos en Tamara! 😘