We gaan terug naar november/december ongeveer. ’s Ochtends voordat ik naar mijn werk ga moet ik naar het toilet. Mijn ontlasting is anders, geliger en kleiner dan normaal. Zodra ik op mijn werk aankom moet ik weer naar het toilet. Ook ’s avonds moet ik twee a drie keer. In de auto naar mijn werk drink ik meestal een halve liter melk. Daar stop ik mee. Ik vermoed lactose-intolerantie. De symptomen blijven.
De klachten wisselen. Af en toe is mijn ontlasting gewoon normaal. Maar na een paar dagen zijn de klachten terug. Ergens in januari krijg ik soms ook loze aandrang. Of een heel klein beetje wat er slijmerig uitziet. Ook komt er soms wat bloed bij. Dan weet ik dat het niet vanzelf over gaat.
Vijf februari ben ik met deze klachten naar de huisarts gegaan. Hij stelt een onderzoek van het bloed en de ontlasting voor. Mijn bloed blijkt goed. In de ontlasting wordt verhoogd calprotectine gevonden. Calprotectine is een eiwit wat ontstekingen aanvalt. Ik wordt doorverwezen naar het ziekenhuis.
Waarom schrijf ik dit? Darmkanker is goed te behandelen als je er op tijd bij bent. Er zijn duidelijke symptomen. Toch blijven mensen hier te lang mee doorlopen. Als ik had geweten wat ik nu weet, had ik er eerder bij kunnen zijn. Ik hoop door dit verhaal te delen bewustzijn te creëren.
Schrijven over toiletgewoonten is vreemd en persoonlijk. Raar woord trouwens, ontlasting…
De symptomen van darmkanker op een rij (van MDLS.nl):
- Een blijvende verandering in het ontlastingspatroon; in regelmaat of samenstelling van de ontlasting.
- Bloed en/of slijm bij de ontlasting.
- Onverklaarbaar gewichtsverlies.
- Bloedarmoede
- Aanhoudende ongemakken in de buik, zoals pijn, krampen en een opgeblazen gevoel.
- Loze aandrang, of het gevoel alsof de darm niet volledig wordt geleegd na de stoelgang.
- Aanhoudende vermoeidheid.
Reactie plaatsen
Reacties