Elke dag komt er wel net een vlinder voorbij als ik even aan Jos denk, of een liedje op de radio. Ik kan het soms gewoon niet bevatten en geniet er dan maar gewoon van dat hij weer even heel dichtbij voelt. Vorige week kwam deze foto voorbij van onze authentieke en zo ontzettend dicht bij zichzelf zijnde Joey. Gisteren zei Joyce tegen me bij het fietsen, mama wat fijn dat Joey bij jouw is geboren. Hij mag zichzelf zijn kijk met zijn shirt al de hele dag achterste voren, geen schoenen aan, alvast vooruit fietsend en trots aan ons laten zien dat hij ook zonder handen kan fietsen. Zo fietst hij daarna lachend en trots de bosjes in en roept naar mij: "mama zag je dat!" hoe trots kan je dan zijn op je eigen kinderen.
Elke dag is een uitdaging, maar samen zien we dingen die anderen op dat moment net niet zien zoals de vele vlinders, maar ook eekhoorns of al die tattoo's van vlinders die mensen ineens bij zich lijken te dragen. Vandaag tijdens het wandelen kreeg ik van de persoon die mee liep terug dat sinds Jos is overleden ik zoveel synchroniciteiten zie die me laten voelen dat ik het niet alleen hoef te doen. Vooral op de momenten dat ik me wel even alleen voel en dan komt er ineens weer iets voorbij wat gewoon precies weergeeft hoe ik me op dat moment voel. Ik heb hier al meerdere situaties van gedeeld in een blog of verhaal op Facebook.
"Synchroniciteit kun je beschouwen als aanmoediging. Het zijn tekens die zich kunnen laten zien in bijzondere ontmoetingen, cijfers, symbolen of bepaalde mogelijkheden die zich ineens voordoen. Synchroniciteit is daarom misschien het best te omschrijven als ‘toeval met betekenis’. En door de betekenis die het voorval voor jou heeft, verschilt het van gewone toevalligheden die willekeurig gebeuren" (Bron Happinez)
Reactie plaatsen
Reacties
Wat benoem je het mooi en fijn dat je zo troost vindtt. En wat onzettend lieve woorden van Joyce, jullie doen het knap zo met elkaar! Liefs!