♥♥ In voor en tegenspoed ♥♥

Vandaag precies 8 jaar geleden om 09:00 uur waren we in het stadhuis om elkaar in alle liefde het ja woord te laten geven door onze kinderen. Wat was mijn behoefte groot om te trouwen en dezelfde naam te hebben als mijn gezin. Zo groot zelfs dat ik op een morgen ging informeren naar hoe het zat met trouwen op maandag en ze aangaf "we hebben maandag 31 augustus om 09:00 uur nog een plekje, wil je deze alvast reserveren?" Uhm nou ja doe dan maar en dat ik toen eerst Lieke heb opgebeld met mijn verhaal en de getuige dus al eerder had geregeld dan Jos gevraagd. Gelukkig zei hij ja op de vraag of papa met mama wilde trouwen en zijn wij sinds 31-08-2015 De Belletjes. Jos wilde nooit trouwen, omdat het voor hem niet hoefde zo een papiertje waarop staat hoeveel je van iemand houdt. Ook vond hij het juist leuk om me zijn vriendin te noemen, want dat klonk gewoon zo lekker jong. Wat ben ik blij en dankbaar dat ik hierin zelf de stap heb gezet en het daardoor zo kloppend en blijvend verbonden voelt. Ooit zouden we wel een feest gaan geven en dat feest is er jammer genoeg niet gekomen, wel het mooie afscheid waarin Luizter er mede voor heeft gezorgd dat deze verbinding gedeeld is met de mensen om ons heen. Ik zei nog tegen Jolanda van Luizter, liever had ik jullie uitgenodigd op ons trouwfeest. Maar met de woorden van Joey erbij als het dan toch moet dan maar liever zo, vanuit het samen en het dan goed doen. 

Op zo een dag komen er veel herinneringen voorbij en 1 daarvan is van vorig jaar. Vorig jaar waren we op rondreis door Zweden en gingen we deze dag met een kajak een meer op. Toen hadden we nog de hoop dat we nog lang geen afscheid van elkaar hoefde te nemen. Deze vakantie was voor mij en Jos wel echt de vakantie waarbij we ons het meest verbonden voelde zo in de natuur en de rust en de ontzettend mooie dingen die we hebben gezien en beleefd. Als je nieuwsgierig bent kan je ons reisverslag hier lezen. 

Ja en dan nu is het vandaag ook precies 5 maanden geleden dat je heel bewust je laatste volle dag hier bij ons hebt doorgebracht, daarover schreef je deze blog. Mega dankbaar dat je dit allemaal hebt gedaan, want eerlijk ik vind dat de tijd te snel gaat en wil je graag dicht bij me houden. Het helpt me om daar dit soort blogs over te schrijven en het zoals jij deed even van me af te schrijven en te doorvoelen. Wat raakt het me als ik dan weer de blog lees van je laatste dag en wat sterkt het me ook om er elke dag samen met de kinderen iets positiefs van te maken. Carpe Diem ♥♥♥