Thuis best. Ik ben thuis. De eerste horde is genomen. Ik heb een werkend stoma! Ik ging naar het ziekenhuis met een lichaam wat goed voelt, maar door de kanker doodziek is. Vooraf moest ik mijn best doen om te bedenken dat ik echt ziek ben en dat een stoma noodzakelijk is.
De zorg in het Catharina ziekenhuis is geweldig. Er wordt rekening gehouden met mij en het gezin. De operatie zelf verloopt soepel. Het onder narcose brengen kan niet vloeiender. Het wakker worden na de operatie gaat fijn. De artsen, zusters en broeders, catering en schoonmaak, alles draagt bij aan een zo fijn mogelijk ziekenhuisbezoek.
Na mijn ontslag hebben we een afspraak met de oncoloog. Die vertelt dat de chemo volgende week dinsdag gaat starten. De eerste horde is genomen, de volgende komt eraan. De oncoloog vertelt ook de uitslag van een bloedproef. Ik mis een enzym dat de chemo afbreekt. Tot 4 jaar geleden had ik een overdosis gekregen bij de eerste chemo waardoor ik doodziek geworden was. Anno 2018 is bekend dat ik met lagere dosering chemo genoeg werkzame stoffen heb om de kanker te bestrijden. Lang leve de wetenschap!
Het thuis komen voelt raar. Ik ging naar het ziekenhuis met een doodziek lichaam wat fit aanvoelt. Thuisgekomen klopt hoe ik me voel beter bij hoe ziek ik ben. Kanker is een sluipmoordenaar. De signalen zijn eenvoudig te negeren. Ondertussen ben ik blij dat de eerste horde genomen is. Op naar de volgende. Chemotherapie!
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi Jos, hier Tom van het schaatsen en van de Friday Early Evening skating Tilburg (FEEST). Ik hoorde van Marijke Zwanikken na het skaten vorige keer dat het bij jullie privé even geen feest is en dat je ziek was, en ze app-te me jullie site. Na aanvankelijk erg geschrokken te zijn over het bericht dat je darmkanker hebt (zelf voor het eerst mijn ontlasting opgestuurd als man boven de 55 jaar ivm bevolkingsonderzoek naar kanker, resultaat: alles ok gelukkig), ben ik op je site gaan lezen, en jullie blog verslag heeft me erg aangedaan en ontroerd!! Het leest zo op het eerste gezicht als een roman (want jullie schrijven zo duidelijk en levendig) , maar het is wel "live" en echt, het overkomt jou en je gezin.
Wanneer ik dan je lachende hoofd zie na je operatie op de hometrainer in het ziekenhuis, over de pijn lees na het plaatsen van de stoma (ontroerd me) en de teksten lees over hoe je in het leven staat en het verslag van je behandeling verder tot nu toe, dan spreekt daar zoveel mooie moed uit, waarvan ik hoop dat die je zal begeleiden naar een mooie uitkomst, een volledige genezing! Ik wordt verdrietig wanneer ik me realiseer dat je een pijnlijk proces in gaat, vanuit een schijnbaar gezond gevoel, terwijl je toch kanker hebt, en dat het voor jullie een moeilijk jaar gaat worden, maar ben wel blij voor je dat de chemo heden te dage op maat toegediend kan worden, met hopelijk minder vervelende bijwerkingen.
Ik blijf jullie Blog volgen, en hoop je snel weer te zien. Tom
Hoi Jos,
Fijn om van dag tot dag te kunnen lezen hoe het met jou en je gezin gaat en hoe jullie met de ziekte omgaan. Bewonderingswaardig. Sterk.
De eerste stap is nu gezet. De volgende is gepland. Op naar deze volgende 'sprint' met als goal 'Chemotherapie: 1ste kuur voltooid'.
Noem het beroepsdeformatie.... maar ik kon het niet laten deze vergelijking te maken. Ik weet uit ervaring uit mijn directe omgeving dat bij (het omgaan met) deze ziekte de Agile aanpak ook werkt. Stap voor stap richting het grotere doel...genezing!
Ik wens je en je gezin veel sterke. Ik heb alle vertrouwen dat het jullie gaat lukken. Ik blijf de blog zeker lezen.
Groetjes Rob.
Ha Jos en Tamara en de kinderen.
Welkom thuis Jos. Sorry dat ik er af en toe niet ben hier is het ook weer erg spannend.
Volgende week dinsdag!!!! Maar ik lees ook andere dingen. Wat super van die lagere dosering. Wat geweldig super gewoon. Zet hem op je kunt het echt meen ik!! Liefs van hier klaske