Woensdag lukte het mij om voor het eerst sinds een week iets actiever te zijn. Vandaag, donderdag, moet ik dat bekopen. Ik heb weinig energie en veel gaat langs me heen. Wel komt mijn eetlust en mijn smaak steeds meer terug. Zelfs een appel smaakt weer!
Vanmiddag staat oncologiefysio op het programma. Eindelijk voel ik me fit genoeg om te gaan. Al wordt het een flinke uitdaging. Ik heb een flinke duw gehad. Ik merk tijdens de krachtoefeningen dat mijn hartslag wel omhoog wil, maar niet omlaag. Bij elke oefening protesteert mijn lichaam. Oefeningen die ik een paar maanden geleden niet mee zou tellen zijn nu een work-out geworden. Goed, wat kan ik ook verwachten na een week ziek te zijn geweest. Maar stiekem baal ik.
Ik sluit af met een intervaltraining op de fiets. Vooraf stel ik de fiets minder zwaar in. Anders ga ik het niet vol houden en ik wil die 21 minuten halen. Het wordt al bij het eerste interval pittig. Mijn hartslag schiet naar de 170. Na 10 minuten vallen de eerste zweetdruppels op de grond. Mijn hartslag tikt dan de 180 aan. Maar mijn hoofd en benen willen. En willen is kunnen!
Na 21 minuten ligt er een zweetbad onder de fiets. De maximale hartslag was 185. Ik moet drie minuten uitfietsen om mijn hartslag terug te brengen naar 135. Maar ik haal het wel! Heerlijk!
Ps. Een grove maar simpele formule om de maximale hartslag te berekenen is 220 – leeftijd. In mijn geval is dat 220 – 38 = 182. Met een hartslag van 185 tijdens het fietsen ben ik diep moeten gaan.
Reactie plaatsen
Reacties
Je bent een doorzetter Jos. Respect.
Topper!!!je bent een echte Slabbie!!en idd respect zoals je bezig bent
Zeg............lekker dat een appel ook weer gaat smaken !!!!! En "Willen is Kunnen", daarom hebben vele gymverenigingen ook de naam W.I.K Jos , je doet het goed maar soms wil je natuurlijk meer en dat mislukt dan helaas weer even maar als je zo door blijft, let op hè, DOOR BLIJFT GAAN.......dan kom je er gewoon want "Willen is Kunnen !" Heel veel STERKTE. ( schiet me nu net in m'n hoofd: "Op Yese ammu un een himnastiekverenige V.Z.O.S.= Vooruitgang Zij Ons Streven" met toen in die vroegere tijd als directeur, secretaris en penningmeester en trainer de heer Passchier van Boven gewoon genoemd Pas van Boven. Hij was alles , hij was de hele vereniging en als er dan een uitvoering was in de gymzaal bij onze school dan sprak hij ook altijd: 'Nederlands". Tijdens zijn trainingen met leerlingen deed hij dat ook en dan klonk er altijd zoiets van: 1,2,3, Gup ! En....één van zijn beroemde uitspraken was:" Dames, de ganden in de geupen !") Sorry, maar dat kwam plotseling boven. Nogmaals veel STERKTE !!!!!!