’s Ochtends voel ik me best goed. Ik heb Joyce en Joey een paar dagen geleden al beloofd om weer een keer te gaan skeeleren, dus is het tijd om mijn belofte in te lossen. Eerst ga ik met Joyce op pad, maar die gaat halverwege mokken en dus gaan we terug. Als we weer bij Tam en Joey zijn is Joey heel enthousiast. Hij wil graag een rondje gaan skeeleren. Dus we hebben zo’n 4 km lol. Joey houd het goed vol en komt goed weg op zijn skeelers!
Na de lunch is het tijd voor mijn siësta. Voor ik met mijn ogen kan knipperen slaap ik en ik wordt pas om half vier weer wakker. Nouja wakker… Ik voel me lang niet fris. Eigenlijk merkte ik het aan het eind van de ochtend al. Hoewel ik geen buikpijn heb is mijn ontlasting waterdun. Een bekende bijwerking van de chemo waar ik door mijn stoma weinig last van heb. Maar ik voel me absoluut niet fit.
Helaas blijft het de rest van de dag zo. Met moeite leg ik Joyce op bed. Balen na een leuke ochtend. Maar ik wordt keihard teruggefloten.
Reactie plaatsen
Reacties
Ja, dan komt er plotseling weer een hele zure appel en daar kom je nog niet zo maar diract doorheen. Het begin smaakt lekker en langzamerhand begint hij minder van smaak te worden en het slot van het liedje is dat je hem niet verder op eet. Da's dat gewoon balen, balen en nog eens balen. Maar houdt de moed er in !! Veel, veel STERKTE !!!!!!!!!!!