Vandaag doe ik het een stuk rustiger aan dan gisteren. Vanmorgen heb ik lang geslapen. Tamara komt terug van Joyce d’r zwemles als ik mijn bed uitrol. De rest van de ochtend houd ik me zoveel mogelijk gedeisd. In de middag hebben we het kinderfeestje van Bram. Bram is een jongetje uit Joyce d’r klas en Tamara kent Brams moeder van vroeger uit Zeeland. Toevallig dat ze nu op loopafstand bij ons in de wijk wonen.
Na het avondeten komt de dip. Ik trek me terug naar boven en na anderhalf uur rusten leg ik Joyce op bed. Daarna voel ik me weer een stuk beter. Ik moet niet teveel van mezelf verwachten als ik voel dat ik in de ‘zombie modus’ schiet. Dat is het meest lastig als Tamara niet thuis is. Dan kan ik de kinderen bezig houden met rustig een spelletje te spelen of ze voor de televisie te zetten.
Wat me vandaag bezighoud is het verhaal van Boyan Slat. Zijn onderneming, The Ocean Cleanup, bestaat sinds 2013 en heeft als doel om plastic uit de oceanen te vissen. Vandaag vaart de eerste plasticvanger de grote oceaan op. Het gevaarte is 600 meter lang en vaart richting de Great Pacific Garbage Patch. Dat is een plek tussen Californië en Hawaii waar plastic afval zich consenteert in een oppervlakte 3x zo groot als Frankrijk. Ik hoop dat zijn project slaagt!
Reactie plaatsen
Reacties
Wij hopen ook dat het project van Boyan Slat slaagt. Dan nemen ze dat hier in Yese gelijk over maar dan voor de "oesterboorder" en de "japanse oester". Maar even bij de les: Ook je rust proberen te houden, è Jos ! Af en toe toch wat rustig aan dat je niet te veel in "de zombie modus" schiet ! Denk aan je zelf, je lichaam geeft dat vanzelf wel aan. Maar je houdt de moed er goed in, we bewonderen je zo !!!!!!! Eerlijk waar, je bent voor ons een ware held ! We denken veel aan je en onder het eten valt vele keren de naam Jos, die we nu dan af en toe maar gaan veranderen in "Joost". Heel veel sterkte !!!!!!!!!!!!!!!!