Jos: "Vanuit het ziekenhuis"

Morgen om acht uur ga ik op de operatietafel liggen. Niet veel later slaap ik terwijl de chirurg mij van de kanker verlost. Heel bijzonder moment. Nu tikt de tijd. De operatie komt snel dichterbij!

Zie ik er tegenop? Nee! Ik heb weken, zelfs maanden toegeleefd naar dit moment. Ik heb de hele operatieprocedure in mijn hoofd afgespeeld. Ik weet wat mij te wachten staat. Toch zijn er pijnlijke momenten. Het afscheid nemen van Tamara en de kinderen. Het schrijven van deze blog en het operatieschort aantrekken morgen. Gelukkig dat die pijnlijke momenten er zijn. Het zou gekker zijn als dat niet zo is. Ik heb gevoel.

Maar ik wil de operatie. Ik ben er klaar voor. Voor dit moment heb ik de infusen met chemo laten plaatsen. Voor dit moment heb ik al de chemopillen geslikt en ben ik 25 keer bestraald. Voor dit moment heb ik al die keren ziek op bed gelegen. En voor dit moment heeft ons leven een half jaar lang op zijn kop gelegen.

Nu tikt de tijd. Nog tien uur tot de operatie. Ik ga straks rustig slapen en als ik wakker wordt is het moment daar. Morgen ben ik van de tumor verlost! Tot na de operatie. Tik tak tik tak…