Mijn tweede dag als begeleider. Zondag wordt ik om 9:00 uur verwacht bij de kamplocatie. Ik ga vandaag mee als begeleiding. De groep gaat trainen in de Loonse en Drunense duinen. Althans, dat is de bedoeling. Uiteindelijk wordt het zandkastelen bouwen. Mooi tijdverdrijf en al snel zitten we in de bus op de terugweg.
In de middag staat bowlen op het programma. Eerst eten we frietjes met een frikandel en daarna aan ons de onmogelijke taak om 40 paar schoenen om te wisselen. Als eindelijk iedereen op bowlingschoenen staat kunnen de baancomputers ingesteld worden. De kinderen vermaken zich prima op de bowlingbaan en na een paar keer gooien gaat alles vanzelf.
Ik merk dat ik op dat moment afhaak. Ik ga achter de groep zitten en ik pak mijn moment van rust. In de hectiek van het moment merk ik niet dat dit behoorlijk wat energie vreet. Maar als het even rustiger is merk ik dat des te meer.
Na het bowlen gaan we naar de kamplocatie waar de kinderen opgehaald worden door hun ouders. Het kamp zit erop. Daarna is het aan de leiding om de kamplocatie schoon te maken. We vegen en dweilen en ouwehoeren over de afgelopen dagen. Van de vorige dag is nog wat BBQ-vlees over en dat wordt ons avondeten. Na een leuke en drukke dag ben ik net op tijd thuis om de kinderen in bed te leggen. Als ik vertel over het kamp wil Joyce direct mee. Volgend jaar meissie!
Reactie plaatsen
Reacties
Ja, dan ben je ineens begeleider en dan nog een hele dag een programma. En....dan plotseling komt er even "een afhaakmoment", dat was natuurlijk een klein beetje te verwachten maar gelukkig krabbel je er dan weer bovenop om het BBQ vlees op te maken met de andere begeleiders en vrijwilligers. Toch weer een goede vooruitgang. Ga zo door, Jos. Veel succes, geduld, af en toe rust en heel veel STERKTE !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Lang niet kunnen reageren op je blog, maar wel alles kunnen lezen gelukkig. Wat doen jullie het goed, al blijft het pittig. Lieve groet uit Yerseke, Sylvia