Jos: "Thuis!"

Geen omgeving is fijner dan je eigen huis en bed slaapt lekkerder dan je eigen bed. Vanavond slaap ik weer in mijn eigen bedje. Ik ben weer thuis!

Vanmorgen werd ik geprikt voor de bloedwaarden. Als die goed zijn mag ik naar huis. Als de zaalarts komt heeft ze de uitslagen nog niet binnen. Het blijft nog even spannend. Ik voel me goed, maar ik voelde me ook goed bij het bloedonderzoek waarbij de tumor ontdekt werd. Ik wacht nog even af, niet te vroeg juichen.

Eerst mijn laatste slangetje weg. De pijnstilling. Nog niet zo heel lang wordt lokale verdoving gebruikt bij leveroperaties, waar voorheen een ruggenprik gebruikt werd. Bij de operatie waarbij mijn darmtumor verwijderd werd heb ik wel een ruggenprik (epiduraal) gehad. De lokale verdoving is veel fijner en erg effectief. Ik heb totaal geen pijn gehad.

Het slangetje voor de pijnstilling ligt rechtstreeks in het operatiegebied. Als de verpleegkundigen het verwijderen blijkt er zo’n 40 centimeter in mijn buik te hebben gezeten. En na het laatste slangetje? Weer vrij bewegen. Het is zo fijn om zonder gekke dingen aan je lichaam rond te kunnen lopen. Ik voel me meteen vrij.

Nadat het slangetje weg is krijg ik nog meer goed nieuws. De bloedwaarden zijn goed. Als Tamara zometeen komt mag ik met haar mee! Weer een hoofdstuk afgesloten!

Ps. Vanaf deze plek wil ik mijn kamergenoot Jos (ook Jos inderdaad) alle sterkte toewensen!!!