Jos: "CO2"

Vandaag heerlijk weer een dag thuis gespendeerd zoals ik dat altijd doe na een operatie. Zitten, staan, rusten, lopen, serietje kijken (La Casa de Papal), blogje schrijven. Alles lukt, als ik het maar op het gemakje doe. En, ik heb geen pijnstilling meer.

Het meest vervelend is, je raad het niet, mijn rechterschouder. Tuurlijk is mijn buik wat stijfjes en opgezwollen, maar van de darmoperaties ben ik meer gewend. Ik kan languit liggen en ik loop redelijk rechtop.

Tijdens een kijkoperatie via de buik wordt er CO₂ (koolzuurgas) in de buikholte gepompt zodat er meer ruimte is. Die CO₂ gaat vanzelf weer je buikholte uit, maar je kan er soms een beetje last van hebben. Vooral in de rechterschouder. En een beetje last…

Begin juni, toen de tumor ontdekt werd, liep ik bij de fysio voor mijn rechterschouder. Ik had rare klachten dat mijn schouder niet goed bewoog. Pas bij de intake voor de operatie vertelde de verpleegkundig specialist dat CO₂ voor een stijve schouder zou kunnen zorgen, maar meestal niet pas na langere tijd. Toch lijken mijn klachten van begin juni weer helemaal terug te zijn. Voor nu even afwachten hoe dit afloopt, maar ik denk dat Charlotte (de fysio) mij binnenkort weer terug gaat zien.

Deze operatie is heftig, maar de eerdere operaties waren heftiger. 20 jaar geleden had ik bij dezelfde diagnose vrijwel zeker mijn doodvonnis gehad. Leve de vooruitgang en ik klaag over mijn schouder? Nee, ik klaag niet! Zou ik er echt zo vanaf komen?