Still going strong! Ik wandel een stuk gemakkelijker dan gisteren. Geen pijn in mijn buik, terwijl daar toch 8 gaatjes en een snee in zitten en zolang ik me rustig houd is er geen enkel probleem. En dan komt de tijd om te beseffen hoe bijzonder dit allemaal eigenlijk is.
Zoals ik gisteren schreef, 20 jaar geleden betekende een uitzaaiing in de lever het einde. Anno 2019 ben ik 5 dagen na de operatie en voel ik me goed. Datzelfde gevoel had ik bij de tumor in mijn endeldarm. Ik dacht altijd dat de software industrie snel ging, maar ik heb enorm respect gekregen voor chirurgie en oncologie.
Ik heb mijn leven te danken aan het werk van chirurgen, oncologen, radiologen, anesthesisten en alle ontwikkeling die erachter zit. Letterlijk!
Chirurgen hebben twee tumoren uit mijn lichaam verwijderd. In het artikel wat ik gisteren linkte blijkt hoeveel vooruitgang er in de chirurgie zit. 30 mei 2018 werd er voor het eerst in Nederland geopereerd met een robotarm. Anderhalf jaar geleden pas, na mijn eerste operatie!
Maar zonder beeldvormende technieken (CT-, MRI en PET/CT-scan) moeten chirurgen gissen waar ze moesten snijden. Het Catharina Ziekenhuis beschikt sinds juni 2015 als eerste in Nederland over de nieuwste generatie PET/CT-scanner. Van mij zijn er inmiddels drie PET/CT-scans gemaakt.
Zonder het DNA-test was ik doodziek geworden van de chemopillen die ik gehad heb. Bij mij is de afwijking op tijd gevonden. Soms heb ik het gevoel dat het allemaal niet over mij gaat… Wat bijzonder!
Reactie plaatsen
Reacties
Jos, wat fijn dat je weer thuis bent en je zo goed en positief voelt!
Veel beterschap en groetjes, ook voor Tamara, Joyce en Joey.
Beste Jos
Na jouw hele blog gelezen te hebben,ben ik onder de indruk van dit alles.
Wat een moed,dapperheid,en vertrouwen,straal je uit
Want het is toch wel erg heftig wat je daar neerschrijft.
Dankbaar🙏Voor jouw en je gezin,dat je weer thuis bent,en er weer tegenaan gaat.
Heel veel sterkte,en van harte beterschap.
Met een hartelijke groet,van een meelevende Yesenaer.