Jos: "Doorkomen"

Wat kan een mens zich belabberd voelen. Het is vandaag teveel als ik iets doe. De dag duurt lang en ik heb niets op te zetten. Maar afgelopen zondag schreef ik dat ik blij zou zijn als het kastje er weer af zou zijn, en die mijlpaal hebben we inmiddels gehad. Er loopt geen nieuwe chemo meer in mijn aderen, het is nu een kwestie van deze z’n werk laten doen en herstellen. Ik weet dat ik hier nog tot vrijdag doorheen moet. Zaterdag en zondag wordt het iets beter en maandag is mijn energie terug en zijn de ergste effecten afgezwakt. Geduld, geduld, geduld.

Gelukkig kunnen Joyce en Joey naar de noodopvang op school. Dat zorgt ervoor dat ik in ieder geval mijn rust kan pakken en dat Tam kan werken. Als dat niet zo was had ik echt niet geweten hoe het had gemoeten, want ik ben niet in staat om kinderen aan te sturen, hoe graag ik dat ook wil.

Aanstaande zaterdag en maandag worden nieuwe scans gemaakt. Eerst een MRI en later een PET/CT-scan. Woensdag hoor ik hoe de tumoren gereageerd hebben op de chemo. Dan weten we meer. Aan de hand van de scans worden ook de verdere behandelingen duidelijk. Sowieso een leveroperatie, maar er zijn verschillende opties voor de verdere tumoren. Volgende week woensdag wordt de dag van de waarheid.

Voor nu zit de dag er weer bijna op. Nog twee dagen te gaan voordat, als het goed is, de stijgende lijn komt!