Jos: "Avondwandeling"

Gisteren was een bizarre dag. Eerst de spanning van het wachten op de uitslag. Ik was deze keer niet zo optimistisch. Misschien deels om mezelf te beschermen tegen teleurstelling, maar ook omdat mijn CEA waarden niet zoveel gedaald waren. En omdat de chemotherapie in 2018 niet het resultaat had wat de oncologen verwachten. Gelukkig reageerden de tumoren toen beter op bestralingen dan verwacht. Goed, een spannende ochtend.

Toen het telefoontje met goed nieuws. De tumoren reageren zoals verwacht! De chemo doet z’n werk! Enorme opluchting! Die middag heb ik het nieuws gedeeld met mensen. Ontzettend veel reacties gehad. Bedankt iedereen, geweldig lief!

Maar de dag vloog voorbij en voor ik het wist wat het tijd om de kinderen op bed te leggen. Ik lees Joey z’n verhaaltje voor en hij valt heerlijk in slaap. Daarna heb ik eindelijk tijd voor mijn avondwandeling. 20:15, dat kan net…

Als ik aan het lopen ben heb ik eindelijk tijd voor mezelf. Tijd om na te denken. Tijd om mezelf te realiseren wat het aanslaan van de chemo betekend. De vier bekende tumoren zitten op behandelbare plekken, daarvoor was de chemo niet nodig. Maar deze chemo betekend dat eventuele nog niet ontdekte tumoren ook slinken. En hopelijk verdwijnen.

Dat betekend dat de kans dat de kanker terug komt nadat de bekende tumoren zijn verwijderd een stuk kleiner is geworden. Hoeveel precies? Dat zullen we nooit weten. Voor het gemak ga ik ervan uit dat ze voor altijd wegblijven! Toekomst! 

Om 21:30 stap ik binnen…