Jos: "Visite"

Gisteren heb ik mijn trouwe lezers teleur gesteld. Geen blog… We hadden visite gepland staan. En ondanks de avondklok is dat gewoon doorgegaan. Haha.

Maar dan virtueel. We hebben een online escape room gespeeld. Het was gezellig en leuk, maar het voelt toch een beetje als naar de wc gaan op een Dixie toilet. Je kunt alles, maar het zit net niet zo lekker als thuis…

Vandaag hebben we met z’n vieren gekookt, Joyce en Joey iets uit het kinderkookboek. En ik moet eerlijk toegeven, de gerechten zijn echt goed. Ik kookte geen enchiladas op mijn zesde en bakte geen roze koeken op mijn achtste, maar Joyce en Joey (met een beetje hulp van papa en mama) doen het gewoon. En het is nog echt lekker ook!

Als Joey op bed ligt ga ik voor mijn dagelijkse rondje. Het is gek, maar ik realiseer me dat ik blij ben dat ik chemo kan krijgen. Blij dat de kanker reageert op de chemo en blij dat ik deze behandelingen kan ondergaan. 20 jaar geleden was een uitzaaiing in de lever dodelijk.

Toch kijk ik nog niet echt uit naar weer een week ziek. Ik voel me net weer lekker. Ik ben de dagen af aan het tellen. Dit was chemowandeling 58 van de 88. Nog 30 wandelingen te gaan. Dat betekent, nog een maand chemo.

Maandag 1 maart zit de chemo erop. Hopelijk krijgen we een mooie lente en kunnen we dan weer echt op visite! Leven en mens zijn!