Jos: "Een plan!"

Vandaag het gesprek met de chirurg. Het zoveelste gesprek wat letterlijk over leven en dood gaat. Zijn er mogelijkheden?

Het goede nieuws, de chirurg heeft een plan. Zijn idee om Groningen en Leuven te bellen is veranderd. Hij heeft gebeld naar het academisch ziekenhuis in Maastricht, het MUMC+. En daar heeft hij iemand gevonden die bereid is om mee te denken. En omdat het ziekenhuis in Maastricht banden heeft met het ziekenhuis in Aken zou ik daar verder behandeld kunnen worden.

Wat betekenen die plannen? Ik ben er nog niet. Sterker nog, er moet echt niets meer mis gaan en geen plekje meer gevonden worden. Ik sta met 1 been in de afgrond en ik heb nog steeds heel veel geluk nodig wil dit goed gaan. De artsen zeggen niet voor niets dat ik uitbehandeld ben… Maar de chirurg gelooft ook niet voor niets dat er nog opties zijn!

Ondertussen doe ik aan mijn kant alles wat ik kan bedenken om mijn geluk een handje te helpen. Ik kwam er gisteren achter dat ik, nog geen drie weken na de operatie, op de kant waar de wonden zitten kan planken (op mijn voeten en ellebogen leunen) en dat ik push-ups kan doen, pijnloos!

Dat wordt dus elke dag oefeningen doen, wandelen, mountainbiken, schaatsen en gezellig mensen blijven ontmoeten. Want… Ik ben meer dan dat ene stukje kanker. Het leven gaat door en wat de uitkomst zal zijn, nu heb ik de kracht om te genieten en me voor te bereiden!